توکل اسماعیلی، مشهور به «مش‌اسماعیل»، مجسمه‌ساز خودآموخته‌ی ایرانی بود که درک بصری خود را در کارگاه مس‌گری پدرش با شکل دادن به اجسام و ابداع موجودات کسب کرده بود. او از سال 1342 در دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران به‌عنوان نیروی خدماتی مشغول به کار شد و با حمایت و راهنمایی استادان این دانشکده به‌خصوص پرویز تناولی، مسیر هنری خود را به‌صورت جدی پی گرفت و به موفقیت‌های جهانی دست یافت. در دهه‌ی ۱۳۵۰ آثار مش اسماعیل در نمایشگاه‌های متعددی به نمایش درآمد و با استقبال زیادی روبه‌رو شد.

در میان آثار مش اسماعیل، مجموعه‌ی بزها بیش از همه شهرت دارد . او در آثارش از ضایعات فلزات، به‌‌خصوص آهن با تکنیک خال‌جوش استفاده می‌کرد. موضوع آثار مش اسماعیل متأثر از فضای زندگی و خاطرات شخصی و همچنین واکنش‌های وی به مسائل اجتماعی است. تعدادی از آثار این هنرمند خودآموخته در اماکن عمومی تهران نصب شده‌اند؛ مثل دانشکده‌‌ی هنرهای زیبای تهران، مجموعه‌ی ورزشی آزادی تهران، مجموعه‌ی فرهنگی و تاریخی سعدآباد تهران و پارک جمشیدیه.