حسین [شارل] زنده‌رودی، یکی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان نقاشیخط و از بنیانگذاران جنبش سقاخانه است.
از هنرستان هنرهای زیبای تهران دیپلم گرفت (1339). تحصیل در هنركده هنرهای تزیینی را نیمه‌کاره رها کرد و در سال 1340 به قصد شركت در دومین بی‌ینال پاریس برای همیشه به فرانسه رفت. اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در تالار رضا عباسی برپا كرد. در سال 1341 در سومین بی‌ینال تهران برنده جایزه شد. آثارش در کشورهای مختلف به نمایش درآمده و در سال 1380 موزه هنرهای معاصر تهران نمایشگاهی آثارش برپا کرد.
اولین حضور زنده‌رودی در حراج‌ها به سال 1385 (می2006) به خانه‌حراج کریستیز بازمی‌گردد. آثار او تا تیر ماه سال 1400(جولای 2021)، 337 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی بسیاری حضور مستمر داشته و 65 درصد از آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021 در حراج بونامز با مبلغ یک میلیون و 609 هزار دلار در اردیبهشت سال 1387(2008) چکش خورده است.
اولین آثار زنده‌رودی نقاشی‌هایی سوررئالیستی بودند. همزمان با تحصیل در هنرستان، پرده‌ای مذهبی به شیوه چاپ لینوکات ساخت. به نشانه‌های تصویری فرهنگ عامه و مذهبی توجه کرد و آثاری پدید آورد که «سقاخانه» نام گرفتند. در اروپا با جنبش لتریسم آشنا شد و به خط‌نگاری از طریق تکرار حروف و کلمات در ترکیب‌های تکرنگ یا رنگی پرداخت. در دوره‌ای دیگر سطوح کار را با انبوهی از اعداد و کلمات ریز پر کرد و مرز میان خط‌نگاری و نقاشی را برداشت. زنده‌رودی در برخی از دوره‌های کاری‌اش به تولید آثاری به شیوه چاپ دستی پرداخته است. 
پی‌یر رستانی منتقد مشهور فرانسوی درباره آثار زنده‌رودی می‌نویسد: «انعطاف در انتقال پیام به زنده‌رودی در دوره‌های مختلف کارش اجازه داد که موقعیتی فرهنگی برای خود بسازد و همواره امروزی بودنش را به گونه‌ای اصیل و خاص حفظ کند. بعد از سقاخانه نوبت به هنر غیرصوری و لتریسم پاریسی رسید: ارجحیت نشان خط بر روش خوشنویسی بدین معناست که علایم را تغییر دهیم تا آن‌ها را بهتر در اختیار گیریم».