پرویز تناولی، هنرمند مجسمه‌سازی است که از مؤسسان جنبش سقاخانه‌ای در ایران محسوب می‌شود. او نوع جدیدی از مجسمه‌سازی را در هنر مدرن ایران ابداع کرد و با تلفیق مدرنیته غربی با نمادهای کهن ایرانی، توانست تلفیقی نمادین از هنرش را به نمایش بگذارد.
تناولی پس از گذراندن یک دوره سه ساله مجسمه‌سازی در هنرستان هنرهای زیبای تهران، در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در آکادمی هنرهای زیبای شهر کارا مشغول به تحصیل شد. پس از بازگشت به ایران، دو نمایشگاه از طراحی‌ها و حکاکی‌هایش برگزار کرد. برگزاری این دو نمایشگاه باعث شد تناولی از وزارت فرهنگ وقت بورسیه تحصیلی برای ادامه تحصیل در ایتالیا بگیرد و دوباره راهی این کشور شود. در سال ۱۳۴۰ اولین آتلیه خود را با نام «کبود» را دایر کرد که در آن دوران به یکی از مراکز فرهنگی و هنری مهم تهران تبدیل شده بود. او در این دوران همزمان با تدریس، به دنبال هر جایی که رنگی از فرهنگ و سنت کهن ایرانی داشت، می‌گشت تا هم برای خودش کلکسیون جمع کند و هم برای خلق آثارش، ایده بگیرد.
اولین حضور پرویز تناولی در حراج‌ها به سال 1385 (فوریه2007) در خانه‌حراج کریستیز بازمی‌گردد. آثار او تا سال 2021، 140 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی حضور مستمر داشته و 80 درصد از آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021 در حراج کریستیر به مبلغ 2 میلیون و 848 هزار دلار در اردیبهشت سال 1387 چکش خورده است.
آثار تناولی به صورت کلی در چهار بخش اصلی «شاعر»، «دیوار»، «هیچ» و «عشاق» دسته‌بندی می‌شوند. هر چهار مضمون یک ریشه در دنیای جسمانی و فرهنگ اشیاء ایرانی و یک ریشه در ادبیات عرفانی ایرانی دارند. مجسمه‌های «هیچ» از مشهورترین آثار تناولی و البته پرشمارترین آن‌ها محسوب می‌شود. «هیچ»‌ها توانستند بیشترین توجه‌ها و نقدها را در داخل و خارج ایران برانگیزند. آثار تناولی در نمایشگاه‌های متعددی به نمایش درآمده و برخی از آن‌ها نیز در مهمترین موزه‌های جهان از جمله موزه هنرهای مدرن نیویورک، موزه بریتانیا، موزه متروپولیتن نیویورک، موزه لودویک آخن، موزه هنرهای مدرن وین و موزه هنرهای معاصر تهران قرار دارد. 
او درباره حال و هوای خلق آثارش می‌گوید: «به هرحال هنرمند وقتی دست به خلق یک اثر می‌زند، آن اثر را بر اساس جهان ذهنی خود می‌سازد. یک نکته را هم به شما بگویم و آن این‌که هیچ‌وقت نمی‌توان به مکنونات یک هنرمند پی برد. هیچ‌وقت، چون وقتی هنرمند به ساخت یک اثر می‌پردازد ترکیبی از مفاهیم مختلف را در ذهن دارد که بر اساس آن یک اثر را ارایه می‌کند».