آنه‌محمد تاتاری نقاش ترکمن در شهر گنبد کاووس متولد شد. آثار این نقاش به لحاظ اصالت و غنای رنگی پیوند عمیقی با فرهنگ و هنر‌ سنتی ترکمن دارد. او در سال 1366 وارد دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی شد و پس از دریافت درجه‌ی کارشناسی، دوره‌ی تحصیلات تکمیلی این رشته را نیز در همان دانشگاه سپری کرد. نخستین کارنمای انفرادی او همزمان با فارغ‌التحصیلی‌اش در سال 1374 در گالری سبز تهران برگزار شد. نخستین حضور بین‌المللی این هنرمند چهار سال بعد در گالری لایتون هاوس لندن رقم خورد. از آن پس آثار این هنرمند پرکار بارها بصورت انفرادی در گالری‌های ایران، فرانسه، امارات و ... به نمایش درآمده‌اند. نقاشی‌های او در برخی مراکز معتبر بین‌المللی هنر همچون موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، موزه‌ی بریتیش لندن، موزه کتابخانه‌ی اردن، موزه‌ی فرهنگستان هنر تهران و ... نگهداری می‌شوند. او به‌موازات کار هنری در زمینه‌ی تدریس هنر نیز فعال بوده و در دانشکده‌ی هنرهای زیبا مشغول به این کار است.
تاتاری در سال 1383 در دومین برگزیده‌ی دومین دوسالانه‌ی نقاشی جهان اسلام به عنوان هنرمند برگزیده انتخاب شد. این توفیق در چهارمین دوسالانه بین المللی نقاشی جهان اسلام نیز برای این نقاش تکرار شد. او در دوره‌های مختلف جشنواره آثار تجسمی معلمان تهران نیز موفق به کسب جایزه شده است. 
تاتاری غالباً با استفاده از مواد مختلط و اسلوب باتیک بافت‌های مختلفی در نقاشی‌هایش پدید می‌آورد. نقاشی‌های تاتاری در دوره‌های مختلف دچار تحول شده‌اند و از پیکرنمایی با رنگ‌های محدود به نوعی انتزاع رنگین رسیده است. نقاشی‌های اخیر او که با تکرار موزون خطوط و نقوش شکل می‌گیرند، به پارچه‌های دست‌بافت شباهت دارند. هنر او از سنت هنری غنی زادگاهش تغذیه می‌کند. در زمینه‌ی موضوع او همواره به عناصر بومی ترکنی، نظیر اسب، قالی و پوشش زنان ترکمن می‌پردازد. از نظر رنگی هم او از رنگ‌های اصیل پوشاک محلی و قالی‌ و گلیم‌های ترکمنی بهره می‌گیرد. طرز چیدمان مسطح پیکره‌ها و عناصر در پیش زمینه‌ی بوم و اجتناب از عمق‌پردازی و لحن روایی آن‌ها نیز از طرز هم‌نشینی نقوش در قالی و گلیم‌های ترکمنی است. لحن روایی و خیالین آثارش او نیز، از یک‌سو با نقوش روایی منسوجات این منطقه و از سوی دیگر با سنت نگارگری و به‌ویژه سبک ترکمن (دوره‌ی آق‌قویونلوها) که کیفیتی خیال‌انگیز و شاعرانه دارد پیوند خورده است. همه‌ی این‌ها سبب می‌شود که تاتاری نقاشی باشد که در عین نوگرایی، هنرمندی فولکلور است.