بهداد لاهوتی، مجسمه‌ساز معاصر در شهر تهران متولد شد. لاهوتی نخستین‌بار آثار خود را در سال 1381، در گالری سرو تهران به نمایش درآورد. سال 1386 در دوسالانه‌ی مجسمه‌سازی تهران شرکت کرد. در همان سال در قالب نمایشگاهی گروهی، آثارش را در دوسالانه‌ی ازمیر، ترکیه به نمایش درآورد. سال 1388 نیز آثار او در نمایشگاهی گروهی با عنوان «ایران پشت و رو» در موزه‌ی هنر چلسی، نیویورک نمایش داده شد. از آن پس نیز نمایشگاه‌های تک‌نفره و گروهی بسیاری با همکاری گالری‌های داخل کشور برگزار نموده است. او از اعضای فعال انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران است و در رویدادهای بسیاری نیز در کسوت‌های مدیریتی، داوری و ... مشارکت داشته است. او در هفتمین دوره به عنوان هیئت مدیره‌ی انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران برگزیده شد. با هشتمین سمپوزیوم تهران (سال 1395) به عنوان عضو شورای سیاست‌گذاری همکاری داشت. عضو شورای دبیران در ششمین بی‌ینال  مجسمه‌سازی تهران درسال 1391 بود. 

حجم‌هایی که لاهوتی در دوره‌های مختلف هنری خود ساخته، از نظر مصالح و مولفه‌های سبکی از تنوع بالایی برخوردارند و به سختی می‌توان آثار او را ذیل سبک واحدی گنجاند. در یکی از دوره‌های کاری‌اش سطح اشیاء حاضرآماده‌ای همچون توپ پلاستیکی، فیلتر، گالن، فشنگ، آفتابه و ... را با بافتی شبیه به میخی، مشبک کرده است. تضادی که از  ترکیب و هم‌نشینی خطی عتیق و عناصر مصرفی و مدرن امروزی پیش می‌آید، حاوی معنایی کنایی به انگاره‌ی ما از پیشرفت تاریخی است. از سوی دیگر انتخاب عناصری مرتبط با وقایع روز و دلالت‌های آشکار به نفت، خشونت و انقیادی که در خاورمیانه جریان دارد، جنبه‌ی سیاسی و اجتماعی به آثار او می‌بخشد. او در اثر دیگری با عنوان «به نام آزادی»، با الهام از چشمه‌ی مارسل دوشان، سطح یک کاسه‌ی توالت ایرانی را با موتیفی زبانی (صرف فعل آزادی) پوشانده است. یا در آثار دیگری با استفاده از فایبرگلس به بازسازی بافت‌های گیاهی و صیفی‌جات، با رنگ‌های تند و درخشان پرداخته است، این دست آثار او شمه‌هایی از زیبایی‌شناسی هنر پاپ دارند.