پرویز کلانتری، هنرمند نقاش و تصویرگری که اغلب او را به عنوان خالق نقاشی‌ها و تصویرسازی‌های ایرانی در هنر نوگرای ایران می‌شناسند. او خالق تصاویر بسیاری از داستان‌های خاطره‌انگیز کتاب‌های درسی همچون «روباه و زاغ» و «چوپان دروغگو» است. 

کلانتری در سال ۱۳۳۰ در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای تهران قبول شد و سال بعد برای کار به انتشارات «فرانکلین» رفت و به کار تصویرگری مشغول شد. او که از سال ۱۳۳۴ در همین انتشارات تصویرگری کتاب‌های درسی را نیز آغاز کرده بود، در سال ۱۳۳۵ تصاویر ماندگاری برای کتاب‌های درسی خلق کرد که جزو خاطره‌انگیزترین تصاویر کتاب‌های دوران مدرسه به حساب می‌آیند. او همچنین از سال 1347شروع به همکاری با کانون پرورش فکری کودک و نوجوان کرد. كلانتری اولین نمایشگاه انفرادی نقاشی خود را در دانشكده هنرهای زیبا برپا کرد (1340) و از آن پس آثارش در نمایشگاه‌های متعددی در ایران و دیگر کشورها به نمایش درآمد. همچنین اولین حضور کلانتری در حراج‌ها به سال 1387 (آوریل 2008) در خانه‌حراج کریستیز بازمی‌گردد. 

نقاشی های پرویز کلانتری بر پایه مؤلفه‌های بصری هنری ایرانی خلق شده است؛ با این تفاوت که او به جای توجه به خصوصیات هنر قاجاری و سنتی، به زندگی اقوام و معماری ایرانی توجه کرد و در آثارش زیست مردم روستایی را به تصویر کشید. یکی از مهمترین ویژگی‌های آثار پرویز کلانتری استفاده از کاهگل در کارهایش بود و در اغلب کارهایش نیز از این تکنیک بهره برد. 

آیدین آغداشلو درباره کلانتری گفته است: «او یک فرشته بود و ما در زندگی روزمره آنچنان سرمان در بند و گیر اضطراب‌های بی‌اهمیت و خوشی‌های پیش پا افتاده است که کمتر مجال پیدا می‌کنیم سرمان را بالا بگیریم و این فرشته‌های در حال رفت و آمد را ببینیم. تاریخ هنر معاصر ایران را از دهه 40 به بعد بدون اشاره و یادآوری و ستایش پرویز کلانتری نمی‌توان نوشت. او همیشه حاضر بود و این حضور فقط یک حضور خاطره‌ای نبود، بلکه یک حضور نافذ و تأثیرگذار بود».