نقاشی‌های رضوان صادق‌زاده از یک‌سو وامدار نگارگری ایرانی و از سوی دیگر متأثر از سنت‌های هنر شرقی است. این نقاش معاصر در روستایی به نام شیران (اردبیل) متولد شد. پس از پایان تحصیلات متوسطه در سال 1363 در دانشگاه هنر اصفهان پذیرفته شد و درجه‌ی کارشناسی نقاشی را از این دانشگاه دریافت کرد. ترم آخر دانشگاه را به عنوان دانشجوی میهمان در دانشگاه هنر تهران گذراند. تحصیلات تکمیلی را نیز در همین دانشگاه (دانشکده‌ی هنرهای تزئینی) سپری نمود. در این دوران زیر نظر اساتیدی همچون مهدی حسینی، جواد حمیدی و محمدابراهیم جعفری تعلیم دید. او مدرک دکتری خود را در سال 1397 دریافت کرد.

صادق‌زاده همزمان با دوره‌ی کارشناسی ارشد به عنوان کارشناس هنری روابط عمومی به استخدام دانشگاه تربیت مدرس درآمد اما پس از فارغ‌التحصیلی از این سمت استعفا داد. او نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در سال 1371 در گالری گلستان برپا کرد. او علاوه بر حضور در دوسالانه‌های نقاشی معاصر ایران، در کارنماهای متعدد گروهی و انفرادی در ایران، امریکا، انگلیس، ژاپن و کشورهای دیگر حضور داشته است. جوایزی همچون «جایزه‌ی سوم» مسابقه‌ی بین‌المللی «کشور من» که در سال 2000 در لندن برگزار شد در کارنامه‌ی این هنرمند به چشم می‌خورد. او همچنین جزو منتخبین دو دوره‌ی دوسالانه‌ی نقاشی جهان اسلام بوده است.

صادق‌زاده به موازات نقاشی به تدریس هنر پرداخته است. او از سال 1380 به عضویت هیئت علمی دانشگاه هنر تهران درآمد. رویین پاکباز درباره‌ی آثار این نقاش می‌نویسد: «صادق‌زاده زنان در جامگان گل‌دار و گاه سنگ‌ها و گیاهان را با پرداختی ظریف بر پس‌زمینه‌ای از رنگ‌های ملایم در بوم‌های بزرگ‌اندازه نقاشی می‌کند. این عناصر که در آثار او جنبه‌ای نمادین می‌یابند و به‌لحاظ صوری ریشه در سنت‌های نقاشی خاور دور و نگارگری ایرانی دارند، بی‌تردید به مفاهیم اجتماعی امروزین ارجاع می‌دهند. خود او گفته که بهره‌گیری از سنت‌های تصویری شرقی کاملاً با بیان احساسات و روحیه‌اش سازگار است.» 

صادق زاده در دوره‌ی دیگری از نقاشی‌هایش به سراغ موضوع دیوار می‌رود. بخش اعظم از بوم‌های بزرگ‌ او با خشت‌هایی که لایه‌لایه کنار هم می‌نشینند پوشیده می‌شود. از گوشه‌و‌کنار این دیوارهای وسیع، گاهی سرو‌کله‌ی عناصر قدیمی نقاشی او (درخت، انسان و پیکره‌های نگارگرانه) داخل صحنه پیدا می‌شود. این دیواره‌ها از سویی به‌عنوان یک بافت بصری عمل می‌کنند و از سوی دیگر با زوایا و برش‌های تند و تو در توی این اشکال هندسی تداعی‌‌گر جداره‌‌ی ساختمان‌ها در نگاره‌های تیموری‌اند.

مهدی حسینی در یادداشتی با تأکید بر تأثیر سنت‌های شرقی، دائو و ذن در آثار این هنرمند، از سکون و سکوت به‌عنوان یکی از مولفه‌های اصلی آثار صادق‌زاده یاد می‌کند؛ «نیروی عظیم سکوت‌ که مخاطب از ورای آن به خلوت اندیشه و درون سوق داده می‌شود».