سالار احمدیان، خوشنویس و نقاش از هنرمندان معاصر جریان نقاشی‌خط به شمار می‌آید. او در شهر دزفول متولد شد. او کار خود را با خوشنویسی آغاز کرد و زیر نظر اساتید تراز اولی همچون امیرخانی به آموختن خط پرداخت و درجه‌ی فوق ممتاز را دریافت نمود. همچنین نزد استاد کابلی خط شکسته نستعلیق را فرا گرفت. در ابتدای دهه‌ی 60 به کانادا مهاجرت کرد و فعالیت هنری خود را در خارج از کشور ادامه داد. نخستین نمایشگاه انفرادی آثار این هنرمند در سال 1373 در گالری موزه‌ی منلی سیدنی به نمایش درآمد و نمایشگاه انفرادی دیگر او در همان سال در گالری برنادت ونکوور برگزار شد. سومین نمایشگاه انفرادی این هنرمند، سال 74 در گالری آوروم سوئیس بود. پس از وقفه‌ای سه ساله او نمایشگاه‌های انفرادی دیگری در نیویورک، امارات و آلمان برگزار کرد. سال 1395 آثار احمدیان در داخل ایران، در گالری هپتای تهران نیز به نمایش درآمد.  برخی از آثار این هنرمند در گنجینه‌های مهمی همچون موزه‌ی شیکاگو و موزه‌ی سیدنی نگهداری می‌شوند.

احمدیان با توجه به سبقه‌ی خوشنویسی رسمی‌اش، در آثار نقاشی‌خط خود به قواعد خط وفادار است. با این حال وجه نقاشانه نیز در کارهای او پررنگ‌اند. او در اغلب تابلوهایش بافه‌ای از کلمات می‌سازد. حروفی که در هم می‌تنند و به صورت لایه‌لایه روی هم قرار می‌گیرند و نوعی عمق دیداری پدید می‌آورند. او در بهره‌گیری از رنگ‌ها رویکرد شجاعانه‌ای دارد و با به کار بستن گزینه‌های رنگی درخشان و خالص حال و هوایی شبیه به پاپ آرت پدید می‌آورد و رنگ و بویی نو به خوشنویسی می‌بخشد. در برخی از تابلوها این درهم تنیدگی شکلی هیجانی می‌یابد و شتاب و شدت ریتم حروف و دنباله‌های ریسمان‌مانند آن جلوه‌ای بیانگرانه و اکسپرسیو می‌یابد. احمدیان در برخی از تابلوهایش از تمهیداتی مشابه جریان اپ‌آرت برای ایجاد خطای بصری و تحرک استفاده می‌کند. خصلتی که  در آثار ابتدای دهه‌ی 90 او تبلور روشن‌تری یافته است. او با جابجا کردن ارزش بصری و رنگی فضای مثبت خطوط و فضاهای منفی مابین آن‌ها، نوعی توهم چشمی برای مخاطب ایجاد می‌کند.