سمبات درکیورقیان (در برخی منابع سومبات دِر کیورغیان نیز نوشته شده است) در سال 1291 در خانواده ای ارمنی، در جلفای اصفهان، چشم به جهان گشود. استعداد هنری سمبات در هفت سالگی، مورد توجه خواهر بزرگش، قرار گرفت اما نقط‌ی عطف زندگی هنری او و علت بازگشت دوباره‌ی وی به هنر مورد علاقه اش،  ورود سرکیس خاچاطوریان، نقاش ارمنی معروف مقیم پاریس، به اصفهان برای نقاشی دیوارنگاره‌های عالی‌قاپو و چهل‌ستون بود.

او از مهارت خاچاطوریان در استفاده از قلم‌مو و انتخاب رنگ و از دانسته‌های وی دربار‌ه‌ی آثار هنرمندان غرب، هند، ژاپن و آفریقا بسیار آموخت. او همچنین شاگرد استادانی از قبیل هاکوپ وارطانیان، یقیا ولیجانیان و سر ویلیام راسل فلینت (آبرنگ ساز برجسته‌ی انگلیسی) بود.

موضوع نقاشی‌های سمبات، مردم، معماری و طبیعت ایران است. نقاشی‌های آبرنگ او علاوه ‌بر پل ها، کاخ ها، میدان ها، کوچه ها و بازارهای اصفهان، به انسان‌های درون آن محله، به افراد بومی و زندگی روزمره مردم نیز توجه داشت؛ چیزی که در آن زمان کمتر مورد توجه نقاشان قرار می‌گرفت؛ از این رو سمبات را یک نقاش مردم‌شناس معرفی می‌کنند. او روایتگر زندگی ایرانی و مردم ایران بود.

سمبات درکیورقیان در سال 1309 نگارخانه‌ای با نام نگارستان سمبات در خیابان چهارباغ اصفهان افتتاح کرد. سمبات تا سال 1350 در اصفهان به فعالیت هنری خود ادامه داد، سپس به تهران آمد و در سال 1351 نگارستان خود را در خیابان کریم خان زند بنا نهاد و تا سال 1359، که به امریکا مهاجرت کرد، در تهران به کار نقاشی پرداخت. سومبات درکیورقیان در سال 1378 در آمریکا درگذشت.