قریب از سال 1352 با تمرکز اولیه بر معماری، ابتدا با کسب جایزه‌ی مسابقه‌ی شرکت بیمه ملی ایران توجهات را به خود جلب کرد و به دنبال آن کار بر روی پروژه‌ی مجلس ایران و جایزه‌ی مسابقه پروژه «خورشید و زیستگاه» که برای استفاده از انرژی های جایگزین در ساختمان های مسکونی، در سال 1979 در ایتالیا طراحی شده بود، او را به شهرت رساند.
استودیو قریب در سال 1973 در ایتالیا تأسیس شد. این استودیو با آثار نوآورانه و پایدارش محیط‌های پیشینی را بازآفرینی می‌کند و اینگونه به یک سازمان چندرشته‌ای واقعی بدل شده است.
او با همکاری اشخاص آینده‌نگر، به طیف گسترده‌ای از رشته‌ها وارد شده و تلاش کرده است تا مرزهای تحمیلی و محدودیت‌های حرفه‌ای سنتی را بشکند. این رویکرد غیرمتعارف در طراحی، استقلال روحی را پدید آورده است که در پروژه‌های پژوهشی و آثار تولیدی آن‌ها انعکاس می‌یابد. آثار این استودیو به اصول بدیع در معماری توجه دارد. در واقع در پروژه‌هایی که استودیو برای مسابقات معماری، پروژه‌های حرفه‌ای و ساخت‌وسازهای واقعی طراحی می‌کند، باید تأثیرات دگرگونی‌های پسامعاصر در قالب فضاها و اشیا منعکس شود. تحولاتی که اکنون در حوزه‌ی علمی و فناوری در حال وقوع است، بر مفاهیم پروژه نیز تأثیر می‌گذارد. استودیو احساس می‌کند که به‌صورت مداوم نیاز به مقایسه‌ی انتقادی محتویات آثار خود با آخرین طرح‌های معماری پیشرفته را دارد.
با شناخت پویایی‌های تعاملی بین مختصات طبیعی و فرهنگی سرزمینی که پروژه قرار است در آن اجرا شود، شرکت از مفاهیم کلاسیک عقل‌گرایی و ریخت‌شناسی به علوم شکل‌گیری و تولیداتی با محوریت انسان-زمین-ریخت حرکت کرده است که تحولی اساسی در پروژه پدید می‌آورد. فضاهای معماری و طراحی اشیاء فیزیکی با ارجاع به قلمروهای هنر، طراحی، تکنیک‌ها و فناوری ها انجام می‌پذیرند. این شرکت با تغییر شکل عناصر سازه‌ای فضاهای ساختمان، کار و تحقیق حرفه‌ای را بر روی عناصر ضروری فناوری پیشرفته در سازه‌های پیچیده انجام داده است. این عمل بر اساس پروژه‌های پیچیده، با اشکال و تکنیک‌هایی است که قادر به برقراری تعاملی آگاهانه با محیط اطراف خود هستند.