امیر معبد، هنرمند معاصر در زمینه‌های مختلفی دست به تجربه‌ی خلاقه زده است. مجسمه، چیدمان، اجرا، هنر بدن و هنر محیطی از جمله‌ی این تجارب هستند. عمده‌ی آثار او حول موضوع خشونت و رنج شکل می‌گیرند. معبد در شاهرود متولد شد. از دوره‌ی نوجوانی به هنر علاقه پیدا کرد و پس از پایان تحصیلات راهنمایی وارد هنرستان تازه‌تأسیس شاهرود شد و اینگونه تحصیلات هنری خود را آغاز نمود. سال دوم هنرستان، برای هنرآموزی و تأمین مالی به کارگاه منیر و مهدی قآن‌بیگی رفت. به‌واسطه‌ی این زوج نقاش و سرآمیست که دانش‌آموخته‌ی انگلستان بودند، با جریان‌ها و شیوه‌های روز هنر جهان آشنایی پیدا کرد. این دوره تأثیر عمیقی در اندیشه و رویکرهای معبد بر جای گذاشت. سال 1374 رشته‌ی نقاشی را در دانشگاه آزاد اسلامی تهران ادامه داد. هم‌زمان با کلاس‌های دانشگاه در موسسه‌ی هنری چارسو، در کارگاه‌های نظری و عملی ضیایی و قهرمانی با هنر معاصر آشنایی بیشتری پیدا کرد. تأثیرات این آشنایی در پایان‌نامه‌ی تحصیلی معبد نمود یافت و او پروژه‌ی نهایی خود را در قالب چیدمان ارائه داد. پس از فارغ‌التحصیلی این مجموعه را در سومین دوسالانه‌ی مجسمه‌سازی تهران نیز شرکت داد و موفق به کسب جایزه‌ی سوم این رویداد شد. 
چنان که در ابتدا گفتیم معبد هنرمندی تجربه‌گراست و مدیوم‌های غیرمعمول و گوناگونی را در راستای تحقق ایده‌های خود به کار می‌گیرد. رفتار ماهوی و خودآیین مواد در شکل‌گیری آثار او نقش پررنگی داشته است. برای نمونه می‌توان از چیدمان «قارچ‌ها» که سال 1381 در موزه‌ی هنرهای معاصر اجرا شد یاد کرد. در این چیدمان ظرف یک هفته دوازده هزار قارچِ گچی در محوطه‌ی باغ‌موزه نصب شد. یا در «اجرا با آتش» با استفاده از رگه‌های سوخت، الگوهایی بزرگی از جنس آتش بر سطح زمین ایجاد کرد. یا در اثر «متفکر، اوگوست رودن» هزاران قطعه فلز مذاب را بر سطح یک پانل استیل چکاند و موتیفی از اشکال اتفاقی پدید آورد. در پروژه‌ی «شمع‌ها»ی معبد، 14000 قطعه شمع در کف استخر چیدمان شد. یا در چیدمانی تحت عنوان «باکرگی» تعداد زیادی سیب گندیده با مو و دستمال کاغذی و اسپری سفیدرنگ ترکیب و در کف گالری 1 سینه پاریس چیده شدند. چنان که می‌بینینم در اغلب این آثار، سرشت مواد و تحول طبیعی آن‌ها همانقدر در شکل گیری اثر نقش دارند، که نیت و اراده‌ی هنرمند. معبد تجاربی در زمینه‌ی هنر بدن نیز داشته است. سال 1392 در اجرایی تحت عنوان «ویروس» در پاریس، موهای قسمت‌های مختلف بدن هنرمند با استفاده از ریسمان‌های نخی به دیواره‌های یک اتاقک گره زده شد و هنرمند مدتی طولانی در این حالت مصلوب ماند. در اجرای «بیا نوازشم کن» معبد سر خود را پوشاند و مقابل یک سیبل ایستاد. مخاطبان می‌توانستند با اسلحه‌ای ساچمه‌ای که در صحنه بود هنرمند را نشانه بروند و به سوی او شلیک کنند. تصمیم و عمل مخاطبان در اعمال خشونت و مواجهه‌ی آن‌ها با فرآیندهای ذهنی و چالش‌های درونی خود در موقعیتی این‌چنینی و تعمیم آن به دیگر ساحت‌های زندگی محور اصلی این قسم از آثار معبد است. تجربه‌ای که در اجراهایی نظیر «کشتزار» نیز تکرار شده است.
اولین حضور آثار امیر معبد در حراج‌ها به دیماه 1395 (نوامبر 2008) به  ششمین دوره‌ی حراج تهران بازمی‌گردد. آثار او تا سال 2021، 4 مرتبه در حراج‌های داخلی حضور یافته و 100 درصد آثارش به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021 ، در 21 مرداد 1400 در چهاردهمین دوره‌ی حراج تهران به مبلغ 12800 دلار چکش خورده است.