بهزاد گلپایگانی، نقاش، گرافیست و بنیان‌گذار تایپوگرافی نوین در ایران در 20 دی ماه 1317 در تهران متولد شد. او در سال 1336 به هنرستان هنر‌های زیبای پسران تهران راه یافت و سپس در سال 1339 وارد دانشکده‌ی هنرهای تزئینی شد. گلپایگانی در سال 1342 و پس از حضور در سومین بی‌ینال تهران (1342) دانشکده را نیمه کاره رها کرد و برای تحصیل و کار به فرانسه سفر نمود و در دانشگاه هنرهای زیبا پاریس در رشته طراحی پارچه تحصیل کرد.

گلپایگانی پس از گذراندن 6 سال زندگی در پاریس در سال 1348 به ایران بازگشت و به طراحی، نقاشی و سینما پرداخت و در اوج دوران کاری خود حدود یکصد تابلو با حروف «ه‍» تولید کرد، گرچه آن‌ها را به سبب اتهاماتی که حسین زنده‌رودی به او وارد کرد به آتش کشاند. 

باید اشاره داشت که گلپایگانی از نخستین ورودی‌های دانشکده هنرهای تزئینی و جزو گروه نقاشان سقاخانه‌ای بود که بعدها حوزه گرافیک و طراحی جلد کتاب را به‌عنوان حرفه تخصصی خود انتخاب کرد و در انتشارات فرانکلین اولین مجموعه‌ی متمرکز بر تایپوگرافی را در تاریخ طراحی گرافیک ایران پایه‌گذاری کرد.

 گلپایگانی در سال 1351 نخستین نمایشگاه انفرادی خود را با نام «سپید بر سپید» برگزار کرد و دومین نمایشگاه را با همین عنوان در سال 1354 برپا نمود. در همان سال سفر دوم خود را به فرانسه داشت، گرچه اینبار نیز تحصیلات عالیه خود را نیمه‌کاره رها نمود و در سال 1357 با بازگشت به ایران به عکاسی تظاهرات و انقلاب پرداخت.

گلپایگانی پس از تولد فرزند دوم خود در سال 1358 تا دهه 1360 در دانشگاه آزاد و کتابخانه ملی ایران فعالیت کرد. این هنرمند پس از تحمل مدتی بیماری در 28 آذرماه 1364 در تهران درگذشت.