جواد حمیدی از نخستین نقاشان نوگرای ایران و استاد بسیاری از چهرههای شاخص در میان هنرمندان مدرنیست کشور به شمار میآید. وی در اثر حاضر با ترکیب طبیعتگرایی و اسلوب نقاشی مدرن، اثری نوگرا و بدیع ملهم از دستاوردهای جریان نقاشی طبیعتگرای ایرانی را به تماشا گذاشته که فضای پاستورال یا شبانی موجود در ادبیات و گرایشهای رمانتیک نقاشی قرن نوزدهم، در آن نمود یافته است. در واقع ترسیم زندگی روزمره مردم فرودست همچون اثر حاضر، دستاورد طیفی از نقاشان ایرانیست که از دوره صفوی توسط بهزاد شروع شده بود.
همانند همه نقاشان مدرنیست، حمیدی علاوه بر انتخاب رنگ و نحوه ترکیب آنها بر روی بوم، دغدغه ترکیببندی دارد. ترکیببندی در اثر حاضر و رسیدن نقاشی به یک تعادل تصویری، حاکی از نگاه و رویکرد آکادمیک نقاش به هنر است. در این وضعیت، کانون توجه مخاطب در میانه تصویر، درست جایی که زنی در حال کشیدن حیوان چموش خود است، متمرکز میشود. طیف متنوعی از رنگها، بدون ساختوساز پر کار، در هم دویدهاند. به همین جهت است که میتوان انواع سبز، بنفش و آبی را در اثر مشاهده کرد. بدین ترتیب حمیدی راه خود را در منظرهسازی، از طبیعتسازان سنتگرایِ پیش از خود جدا میکند. اگرچه همچنان گوناگونی و تنوع آثار جواد حمیدی، شناخت گرایشهای ساختاری در آثار او را دشوار میکند.
ذهن جستجوگر وی در شرایطی پرورش مییابد که از طرفی نخستین نوگرایان و از طرف دیگر واپسین بازماندههای مکتب کمالالملک در دانشکده هنرهای زیبا رو در روی هم قرار میگیرند. فضای بینابینی این اثر نیز به روشنی تأثیرات دوقطبی فضای هنر آن زمان را بر حمیدی نشان میدهد. حمیدی به همراه حسین کاظمی و جلیل ضیاءپور زیر نظر علیمحمد حیدریان – از شاگردان خاص کمالالملک و معلم مدرسه صنایع مستظرفه – با نقاشی طبیعتگرای ایرانی آشنا شده و سپس به عنوان نخستین دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا در سال ۱۳۲۴ موفق به دریافت لیسانس نقاشی میشوند. تواناییها و قابلیتهای حمیدی در طراحی و شناخت رنگ طی سالهای تحصیل، خیلی زود توجه استادان دانشکده را به او جلب میکند؛ به طوری که بلافاصله پس از پایان تحصیل، به توصیه حیدریان در دانشگاه تهران استخدام میشود. وی پس از یک سال تدریس، با گرفتن بورسیه به بوزار پاریس میرود و در آنجا زیر نظر هنرمند مهمی چون آندره لوت تعلیم میبیند. او در کنار ضیاءپور، کاظمی، جوادیپور، پزشکنیا و وزیریمقدم از اولین فارغالتحصیلان هنر از مدارس اروپایی است که دریافتهای مدرن و غربی را در صحنه هنری ایران مطرح و اشاعه داده است. از مهمترین افتخارات جواد حمیدی میتوان به دریافت جایزه اول بیینال تهران در سال ۱۳۴۵ اشاره کرد.