منوچهر نیازی متولد 1316 در تبریز است. او هنر نقاشی را در دوران نوجوانی نزد علی اصغر پتگر، حسین شیخ، محمود اولیا و احمد اسفندیاری یاد گرفت و سپس با نگاهی جدیتر به هنرستان کمالالملک رفت. ادامه تحصیل در رشته هنر و نقاشی او را راهی امریکا کرد تا در کالج کویینز نیویورک در رشته تاریخ هنر به تحصیل بپردازد. نخستین نمایشگاه انفرادیاش را در بورلی هیلز برپا کرد و از آن پس آثارش را در نمایشگاههای انفرادی و گروهی متعددی در ایران و خارج از کشور به نمایش گذاشت. نیازی پس از اقامتی طولانی در امریکا، بار دیگر به ایران بازگشت و به فعالیت حرفهای خود ادامه داد.
درختان سوژه اصلی نقاشیهای نیازی هستند؛ درختان بیشماری که در زمین ریشه دواندهاند و سر به بینهایت میبرند. حاصل نگاه او به طبیعت، تابلوهای بزرگی هستند که عظمت طبیعت را به تصویر کشیدهاند و انگار هنرمند تلاش کرده با نقاشی کردن تراکم بیش از اندازه درختان، بر رمزآلود بودن طبیعت بکر بیفزاید. هرچند که آثار او از انسان تهی است، اما برخی از کارشناسان هنر باور دارند که تراکم درختان در آثار نیازی، نمادی از مقاوت است و به نوعی به زندگی انسانها کنایه میزند.
منوچهر نیازی درباره نگاه خود به هنر گفته است: «ما بدون هنرآفرینی در جهان هستی قابل زندگی نیستیم. همه چیز هنر است. حتی شاطری که خمیر برمیدارد و آن را فرم میدهد در حال نقاشی کردن است. هنرمند واقعی آن است که فرم برایش خیلی مطرح باشد. ما باید فرم را پیدا کنیم. همه چیز نقاشی است».