ساختار مدرنیسم غربی در آثار منصور قندریز وجهه‌ای ایرانی به خود می‌گیرد که ریشه در عناصر بومی و سنتی این سرزمین دارد. او همواره بر سنت تصویری ایرانی تأکید می‌ورزید و در قالب نقاشی مدرن غربی به مطالعه فرم و جست‌وجوی نقوش و موتیف‌های بومی می‌پرداخت.

در نخستین آثار او شکل‌های نیمه‌انتزاعی انسان، پرنده، خورشید، شمشیر و … در ترکیب با نقوش هندسی تکرارشونده رخ می‌نمایند و بعدها عناصر فیگوراتیو جای خود را به صور هندسی ساده‌تر و صریح‌تر می‌دهند و آثارش را به سمت انتزاع سوق می‌دهند. این سادگی و صراحت خصلتی بدوی به نقاشی‌هایش می‌بخشد.

در اثر حاضر ترکیبی فرمالیستی و اکسپرسیو سرشار از نشانه‌های هندسی و نمادین سنتی دیده می‌شود که بیانی رمزی و آیینی به اثر بخشیده‌اند. مربع و دایره به عنوان دو فرم کامل در ترکیب با هم بر سطح بوم مورد مطالعه قرار گرفته و در نهایت یک ترکیب‌بندی متعادل حاصل شده است. تقسیم‌بندی فضاها در ترکیب‌بندی توسط خط، بافت و رنگ انجام شده و به کلیت اثر انسجام بخشیده است. عنصر خط بر رنگ غلبه داشته و بر بیان بدوی و اکسپرسیونیستی کار تأکید می‌کند. ساده‌سازی فرم‌ها قبل از رسیدن به انتزاع کامل متوقف شده و در عین حال که رویکردی مدرنیستی را به نمایش می‌گذارد، در جزییات رنگ و بویی از سنت را نیز در دل خود می‌پروراند که عشق هنرمند به فرهنگ بومی و نگاه کلی‌اش به فرهنگ جهانی را نمایان می‌سازد.