مهدی ویشکایی نقاش نوگرا و چیره‌دستی است که بیشتر به واسطه گرایش اکسپرسیونیستی شناخته می‌شود. اغلب آثار او را پرتره‌هایی تشکیل می‌دهند که با ضربه‌های سریع و پهن قلم و اغراق در ابعاد و جزییات به تصویر درآمده‌اند. این پرتره‌ها را می‌توان به عنوان اولین نمونه نقاشی‌های اکسپرسیو در نقاشی نوگرای ایران قلمداد کرد.

ویشکایی با شیوه رنگ‌گذاری خاص، با حرکات تند و خشن و ضربه‌قلم‌های قدرتمند با رنگ‌های غلیظ و لکه‌ای تلفیقی از دو سبک آغازین نقاشی مدرنیستی یعنی امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم را در آثارش به نمایش می‌گذارد. بدین ترتیب به بیانی شخصی و منحصر به‌فرد دست می‌یابد. حضور شخص و درک شخصیت سوژه در خلق پرتره برای او از اهمیت خاصی برخوردار است و بیانگر دقت هنرمند در پرداختن به حال و هوای سوژه و اغراق در خصوصیاتی است که در چهره او نمایان می‌شود.

چنانکه در اثر حاضر نیز مشاهده می‌شود، مهارت و سرعت او در رنگ‌گذاری منجر به پدید آمدن بافتی می‌شود که به کل اثر انسجام و وحدتی بصری می‌بخشد. او به خوبی از پهنا و ضخامت قلم برای رنگ‌گذاری استفاده کرده است. در بافت لباس ضربه‌قلم‌ها پهن‌تر می‌شوند و جزییات کمتری را به نمایش می‌گذارند. در موها و سپس در چهره ظریف‌تر شده و مجالی برای بازنمایی اجزای صورت باقی می‌گذارند. هنرمند به این طریق توجه مخاطب را به خود چهره جلب می‌کند و در نهایت، مجموعه ضربه‌قلم‌های ریز و درشتی که هر یک در جای خود نشسته‌اند، بیننده را به درکی از پرتره سوق می‌دهند که فراتر از یک بازنمایی واقع‌گرایانه است.