مهرداد محب‌علی از نقاشان معاصر ایرانی‌ست. او اغلب با نقاشی‌های فیگوراتیو و لحن اکسپرسیو نقاشی‌هایش شناخته می‌شود. محب‌علی در فاصله‌ی سال‌های 1362 تا 1368 دوره‌ی کارشناسی نقاشی را در دانشکده‌ی هنرهای زیبا سپری کرده است. نخستین کارنمای انفرادی او سه سال پس از فارغ‌التحصیلی در گالری سبز تهران برگزار شد.

محب‌علی در سال 1379 به عضویت گروه +30 درآمد؛ گروهی از هنرمندان همچون رزیتا شرف‌جهان، بهنام کامرانی، احمد وکیلی، کریم نصر، احمد مرشدلو و دیگران که با هدف نمایش آثارشان گردهم‌آمدند و چندین کارنما در ایران، ژاپن، ایتالیا، فرانسه و ارمنستان برگزار کردند. این گروه شامل گرایش‌های مختلف هنری بود و سعی داشت از رسانه‌های نو برای برقراری ارتباط با مخاطب بهره بگیرد و در اواسط دهه‌ی 1380 به کار خود پایان داد.

نخستین نمایشگاه انفرادی این نقاش در سال 1371 در گالری گلستان برگزار شد. ده سال بعد، در سال 1381 نخستین حضور بین‌المللی خود را در نمایشگاهی گروهی به همراه گروه گونن در موزه‌ی متروپلیس توکیو تجربه کرد. سال 1381 در سومین سه‌سالانه‌ی پاریس شرکت کرد و دو سال پس از آن در نمایشگاهی گروهی در موزه‌ی هنرهای معاصر ایروان شرکت کرد. 

محب‌علی در دوره‌های مختلف کاری‌اش به تجربه‌های متعددی در زمینه‌های بازنمایی، انتزاع، مفهوم‌پردازی دست زده و تقریبا‌ً در همه‌ی موارد قدرت طراحی و شعور تجسمی خود را نشان داده است. او در آثار متأخرش با شیوه‌ای واقع‌نمایانه و با زبانی استعاری به موضوعات اجتماعی و سیاسی تاریخی و معاصر می‌پردازد: صحنه‌های شلوغ نمایشی که غالباً خود او بازیگر اصلی آن است. تأکید بر بدن‌مندی یکی از مولفه‌های اصلی نقاشی‌های محب‌علی است. او اعضای بدن، بالاخص مفاصل را در حالاتی اغراق‌آمیز و پرتنش تصویر می‌کند و این‌گونه رنگ‌و‌بویی اکسپرسیو به پیکره‌های نقاشی خود می‌دهد. این خصلت بیانگر در طرز برخورد او با رنگ‌ماده و قلم‌ضربه‌های جسمی و پرهیجان او نیز مشهود است.