مرتضی گودرزی، نقاش، مدرس و منتقد هنری در شهر بروجرد متولد شد. او دانش‌آموخته‌ی نقاشی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران بود. درجه‌ی ‌کارشناسی ارشد نقاشی را از دانشگاه آزاد اسلامی دریافت کرد. سپس عازم انگلستان شد و دوره‌ی دکتری فلسفه‌ی هنر را در دانشگاه بیرمنگام انگلستان گذراند. پس از بازگشت به ایران به عضویت هیئت علمی دانشگاه سوره‌ درآمد. از سال 1388 نیز ریاست مرکز هنرهای تجسمی حوزه‌ی هنری را بر عهده گرفت. ریاست موسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های ایران و پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی نیز در کارنامه‌ی او به چشم می‌خورد. گودرزی در سال 1367 در جشنواره‌ی هنرهای تجسمی شهرستان‌های کشور مقام اول را کسب کرده و برگزیده‌ی چهارمین بینال نقاشی تهران در سال 1376 بوده است.  سال 1394 نخستین نمایشگاه انفرادی گودرزی در گالری ساربان تحت عنوان «هجوم سکوت» برگزار شد. در سال‌های بعد نیز در همکاری با گالری‌هایی نظیر شیرین و آرتیبیشن آثار خود را به‌صورت انفرادی به نمایش درآورده است
دیباج در زمینه‌ی نظری هنر پژوهشگری فعال بوده و بیش از صد مقاله‌ی علمی در فاصله‌ی میان سال‌های 1376 تا 1380 به رشته‌ی تحریر درآورده است. همچنین به عنوان سخنران در کنفرانس‌ها و رویدادهای پژوهشی و هنری متعددی حضور داشته و در زمینه‌هایی نظیر هنر مدرن و سنتی، تناقض‌های مدرنیته و زبان نوین هنر جهانی سخن گفته است.. 
نقاشی‌های گودرزی دیباج در مرز میان انتزاع و بازنمایی در نوسان‌اند. او را می توان نقاش منظره‌پرداز قلمداد کرد. بخش عمده‌ی چشم‌اندازهای نقاشی‌های او را پهنه‌های رنگ و بافت تشکیل می‌دهد. پهنه‌هایی که به عنوان بخشی از یک تپه یا دشت، تابلو را تسخیر می‌کنند و بهانه‌ای برای مکاشفه‌ی نقاش در کیفیات رنگی و ریتم‌های قلم‌مو پدید می‌آورد. رنگ‌های هم‌خانواده‌ی سرد یا گرم به‌صورت درهم و محو کنار هم می‌نشینند و ریتم قوسی و دوار ضربات قلم‌مو موجب تحرک بصری و حسی این بخش از نقاشی‌ها می‌شود. در گوشه‌ای از این مناظر، خانه‌های کاهگلی یا درختچه‌ها به‌صورت بازنمایانه هویدا می‌شوند. گفتگوی امر عینی و امر ذهنی و تلاش برای موازنه‌ی این دو نیرو، هسته‌ی زیبایی‌شناسی آثار گودرزی را شکل می‌دهد.