سمیرا علیخانزاد، از نقاشان معاصر ایرانی است. او با نقاشی‌هایی که با استفاده از چاپ عکس‌های خانوادگی قدیمی و آینه‌کاری بر سطح بوم می‌سازد شهرت دارد.

علیخانزاده در فاصله‌ی سال‌های 1365 تا 1367 از هنرجویان آیدین آغداشلو بود. سپس به دانشگاه الزهرا رفت و در رشته‌ی نقاشی به تحصیل پرداخت. برای گذراندن دوره‌ی کارشناسی ارشد نیز به دانشگاه آزاد اسلامی رفت و در سال 1377 در رشته‌ی نقاشی فارغ‌التحصیل شد. همان سال برای نخستین‌بار آثارش را به‌صورت انفرادی در گالری گلستان به نمایش درآورد و همکاری با این گالری را به مدت ده سال ادامه داد. نخستین حضور بین‌المللی علیخانزاده در سال 1390 در آرتفر کانتمپروری مونیخ بود و یک‌سال پس از آن نخستین نمایشگاه انفرادی خارج از کشورش را تحت عنوان «باغ آینه» در گالری آرت‌اسپیس دوبی برگزار کرد.

علیخانزاده در سال 1396 در پنجاه و ششمین دوره‌ی بی‌ینال ونیز و در سال 1398 در پنجاه و هشتمین دوره‌ی این رویداد شرکت کرد. پس از آن نیز در داخل ایران با گالری اثر به همکاری پرداخته است.

پاکباز درباره‌ی شیوه‌ی کاری این هنرمند چنین می‌نویسد: «علیخانزاده پس از یک‌دوره تجربه در نقاشی نیمه‌انتزاعی به کولاژ عکس و نقاشی روی آورد. از اواخر دهه‌ی 1370، عکس‌هایی از افراد نسل قبل (زنان، مردان، بچه‌ها) را بر روی تخته چاپ می‌کند و چهره‌ی غالب آن‌هارا با آیینه می‌پوشاند تا شناخته نشوند. اما آیینه در عین حال منعکس‌کننده‌ی تصویر بیننده نیز هست و تلویحاً وی را به تأمل در هویت خویش فرا می‌خواند.» بهره‌گیری او از آینه‌ها و نحوه‌ی برش قطعات آن تداعی‌گر شیوه‌ی منیر فرمانفرماییان است.با این تفاوت که علیخانزاده این آینه‌ها را به صورت محدود و بر سطح بوم می‌نشاند.

او جزو نخستین هنرمندانی است که برای خلق تابلوهایش به سراغ عکس‌های خانوادگی قدیمی می‌رود. بسیاری از نقاشان نسل بعد از او آلبوم عک‌های خانوادگی را منبع کار خود قرار دادند. علیخانزاده مثل تمامی هنرمندان این موج، نگاهی نوستالژیک و حسترتبار به گذشته دارد و با استفاده از تکنیک‌های چاپ، رنگ‌و‌رو‌رفتگی و کهنگی را در سطح بوم بازمی‌آفریند.