در اسطوره‌های میان رودان، الهه ای هست به نام «لیلیت» که در تفاسیر عبری به اولین زن پیش از حوا اطلاق شده، زنی که از آدم سرپیچی نمود و او را رها کرد، زیرا خود را هم سنگ او می پنداشت و این گونه شد که سیمای او در داستان‌ها با نفرین و درد همراه شد و هرگز فرزندی نزائید... این داستان روایت بلایی است که آدمیان بر سر همه عناصر طبیعی که از آنها سر بپیچند می‌آورند، هنگامی که آدم خود را برتر از طبیعت پنداشت با آن سر به عناد گذاشت و مصرفش کرد، از زن ماری آفرید و هشدار او برای آشتی با طبیعت درون را به نیش هبوط تبدیل کرد و از ماحصل آن، جهان به بهشت و جهنم تقسیم شد، بی خبر از اینکه چه بهشت و چه جهنم سرنوشت انسان و طبیعت به هم گره خورده است همانند سرنوشت زن و مرد.
مریم روشن فکر فروردین 1401