عشق جلوه ای است از اراده ی معطوف به زندگی که شاید برای بقای نسل انسان باشد. از منظر شوپنھاور، عشق نه یک احساس متعالی، بلکه فریبی زیستی است که فرد را در جھت اھدافی ناآگاھانه ھدایت می کند. این فریب باعث می شود که انسان، معشوق را ایده آل سازی کرده و تصویری خیالی و ماورایی از او بسازد. اما این امر، دیری نمی پاید که دچار دگرگونی می شود. مدیوم عکاسی به واسطه قدرت نھفته در خود توانایی آن را دارد که ھم تصویری عینی از جھان بیرون به نمایش بگذارد و ھم از طریق تاثیر واقعیت بر ذھن، تصاویری ذھنی خلق کند. در این مجموعه در تلاش بوده ام تا به تضاد میان زیبایی و دگرگونی، خیال و واقعیت، عشق و رنج بپردازم. "مصائب دلدادگی" سفری است میان تضادھای درونی عشق. تصاویر این مجموعه، زیبایی گل ھا را در کنار نشانه ھایی از دگرگونی حاصل گذر زمان به نمایش می گذارد. گویی که آن ھا شاھدی بر جدال بی پایان انسان با اراده ای کور ھستند.
حامد خسروی، آذر 1403