یکی از مهم‌ترین دستاوردهای هنرمندان ایرانی در سده‌های پیشین اختراع انواع خطوط و پویش خوشنویسی بوده است. گرایش‌های مختلف در خوشنویسی کلمات و حروف فارسی و عربی در کنار استفاده از خط به عنوان عنصری تزئینی در انواع هنرهای صناعی اصول زیبایی شناسی خطاطی و همزمان ذوق ایرانیان را پرورش داد. با آمدن خط نستعلیق به عرصه فرهنگ و هنر ایران موقعیتی تازه برای شکوفایی هنر و ادب در جغرافیای فرهنگی ایران فراهم شد و امروز بیش از چهارصد سال است که خط فارسی در همه وجوه زندگی و هنرهای تجسمی ما جاری و ساری است. با آغاز عصر جدید و شکل گیری جریان هنر نوگرا هنرمندانی چون پرویز تناولی و فرامرز پیلارام کوشیدند تا برای نخستین بار تعریف خاصی از مجسمه‌سازی با خط فارسی را ارائه کنند و به همین دلیل جایگاهی منحصر بفرد در تاریخ هنر مدرن ایران دارند.
نمایشگاه پژوهشی حاضر فرصتی است برای خوانش و بررسی تحولات «مجسمه خط» در هنر معاصر ایران که از نظر شکلی گاه در مرز میان تندیس‌های فیگوراتیو و نیمه انتزاعی حرکت می‌کنند و گاه با بهره گیری از حروف و کلمات با معنایی خاص و آشنا نمایشی تمام و کمال از هویتی ایرانی و شرقی را در نظر مخاطب به نمایش می‌گذارند.

مجموعه حاضر منتخبی از گرایش‌های نوین در طراحی و ساخت مجسمه با خط است که تقریبا از میان آثار سه نسل از هنرمندان معاصر گزینش شده این نمایشگاه به مثابه مقدمه‌ای بر مطالعه این ژانر مهم از حجم‌های خطاطانه است. در میان این آثار که توسط مجسمه‌ساز، خوشنویس، نقاش، سرامیست و هنرمندان چندرسانه‌ای خلق شده‌اند کلمات با دلالت‌های معنایی و شاعرانه در بطن انگیزش‌های فسلفی بوجود آمده‌اند. در گروه دیگر حجم‌ها چونان نشانه‌های متنی عاری از معنا تنها با هویت شکلی (فرمی) خود در قالب‌هایی چون آبستره، کانسپچوال آرت، مینیمال آرت و پاپ آرت با مخاطب ارتباط برقرار می‌کنند.

کیانوش معتقدی کیوریتور