هنر هایپررئالیستی در سال‌های ابتدای دهه 70 میلادی ظهور یافت و اگرچه به عنوان یک جنبش تمام عیار شناخته نشد اما به صورت یک گرایش متمایز ظهوری آشکار داشت. رجوع وسواس‌گونه به تکنیک و عدم نمایش فردیت هنرمند در نقاشی که مورد نقد نگاه مدرنیستی بود به ویژگی خاص هنر هایپررئالیستی بدل گردید. نمایش دقیق جزییات در آثار هنرمندان هایپرئالیست نه تنها خاستگاه تصویر را نشانه رفته است، بلکه سوالاتی جدی در مورد مرز میان بازنمایی و واقعیت دیداری مطرح می‌سازد. این موارد ضرورت تأمل و بازبینی آثار این هنرمندان را با نگاهی متفاوت برای فهم عمیق‌تر این گرایش هنری آشکار می‌سازد.

این نمایشگاه تلاشی است در راستای رویکرد جدید موزه هنرهای معاصر تهران برای بازنمایش آثار گنجینه در قالبی پژوهشی. 

نمایشگاه‌گردان:
جمال عرب‌زاده