متحرک و بی قرار، جنبان و بازیگوش
شاد و سرخوش
یا محزون و مبهوت
حاصل بازی ذهن و دستان هنرمند است
برای خلق فضایی که
از سکون مرسوم نمایشگاهی به سمت حرکت و پویایی و بازی با مخاطب پیش می رود..
با توجه به استیتمنت این نمایشگاه:
منگر جامه ی ساکن شده ام،
من چرخ زنان، رقص به ذاتم بنده.
از تسمه و بند و استخوان می جنبم،
گر در نظرت جان من همچون سنگه.
در «بی سکون»
ما شاهد همبازی شدن ذهن بازیگوش هنرمند با دنیایی از رنگ و بازی و حرکت هستیم..
گاه این بازی از دنیایی کودکانه و شوخ و شاد برگرفته شده
و گاه وارد اتاقکی دیگر از خانه ذهن او شده
و با دغدغه های جدی تر و انکار ناپذیر جهان امروز درآمیخته
و آثاری را به وجود آورده که نه تنها شاید در آن اثری از دنیای شاد کودکانگی نیست
بلکه نشان از واقعیت، جدیت و نابسامانی زندگی امروزی دارد.
ما با مشاعره و یا حتی معاشقه اثر و مخاطب روبه رو می شویم:
خشک و بی جان من نگاه نکن رِِ به ظاه من می توانم حرکت کنم، من می توانم بخوانم، برقصم و من حتی می توانم با تو همراه شوم..
نه تنها با آنچه که چشم هایم می بینند..
بلکه می توانم همراه ذهن و فکر و احساساتت باشم و همسفر دغدغه ها و تنهایی ها و ترس هایت..
من بی جان و ساکن نیستم..
من
بی سکونم.
وحید آرین - آبان ۱