افشین پیرهاشمی از هنرمندان معاصر ایران، بواسطه‌ی طراحی‌های فتورئالیستی‌اش شناخته می‌شود. زن ایرانی و خاورمیانه‌ای از موضوعات محوری آثار این هنرمند است.

پیرهاشمی در سال 1353 متولد شد. آموختن نقاشی را نزد بابک اطمینانی آغاز کرد. بعدها وارد دانشگاه آزاد اسلامی شد و در رشته‌ی نقاشی به ادامه‌ی تحصیل پرداخت، اما دانشگاه را نیمه‌کاره رها کرد. پیرهاشمی با دریافت فرصت مطالعاتی از دولت ایتالیا در یک دوره‌ی سه‌ماهه‌ی آموزشی در آکادمی هنر رُم شرکت کرد. نخستین کارنمای انفرادی او در سال 1369 در «گالری بامداد» تهران برگزار شد. اما در ادامه‌ی مسیر حرفه‌ای خود بیشتر بر کشوره‌های حوزه‌ی خلیج فارس و به‌خصوص دوبی متمرکز شده و از سال 2012 با «گالری ایام» به‌صورت ثابت و مستمر همکاری داشته و به‌ندرت در ایران نمایشگاه برگزار کرده است. پیرهاشمی از نظر تجاری هنرمند بسیار موفقی است و نام او همواره در لیست‌های معتبری همچون آرت‌پرایس و فیاک در میان هنرمندان پرفروش جهان قرار داشته است. او موفق به دریافت جایزه‌ی ششمین دوسالانه‌ی نقاشی ایران در سال 1382 شد و همچنین در سال 1384 در درمین دوره‌ی بی‌ینال پکن برگزیده شد.

پیرهاشمی اغلب با گزینه‌های محدود رنگی (سیاه و سفید) نقاشی می‌کشد. در برخی دوره‌ها رنگ سرخ هم به پالت او افزوده شده است. خصلت روایی تابلوهای پیرهاشمی قرابت تنگاتنگی با سینما دارد. این نزدیکی در چند تابلو، با کشیدن شخصیت‌هایی نظیر دون کورلئونه از فیلم پدرخوانده‌ی کاپولا موکد و عیان‌تر می‌شود. پاکباز درباره‌ی آثار این هنرمند می‌نویسد: «پیرهاشمی در نقاشی‌های فتورئالیستی خود با نگرشی عارفانه به مضمون «زن» می‌پردازد. در نقاشی‌های اخیر او که غالباً سه‌لته‌اند، پیکرهای زنان بر زمینه‌ای خالی و سفید تصویر شده‌‌اند تا حسی از ابدیت و عظمت را القا کنند». خود او درباره‌ی جایگاه زن در تابلوهایش چنین می‌گوید: «زن مادر، سمبل مهر و محبت، زن نماد زمین و باروری است، اما با این وجود در سراسر دنیا همیشه با ظلم و نابرابری دست به گریبان است، همین بهترین انگیزه من برای تمرکز به این جهان خاص است، ضمن این که تمام این روایت ها را من به عنوان یک مرد به تصویر می کشم».