ایرج اسکندری در مجموعه آیینه‌ها مسیری را که از نقاشی فیگوراتیو روایی به سمت انتزاع و کمینه‌گرایی در فرم و رنگ طی کرده به نمایش می‌گذارد. او که همواره در پی نمایش مفاهیم قدسی و عرفانی در آثارش بوده، در این مجموعه با الهام از هنر اسلامی شرقی، از فیگور و امر محسوس گذر کرده و در ساختاری هندسی سعی در نمایش عالم مثال دارد.

استفاده از آیینه‌های کوچک و تونالیته رنگ‌های درخشان، به‌ویژه قرمز، همراه با خطوطی برجسته، ترکیبی ناب از نور و رنگ را در معرض دید قرار می‌دهد. آیینه به عنوان بازتاب‌دهنده نور جایگاهی والا در هنر اسلامی دارد و ترکیب آن با مفاهیم هنر نوگرا همواره دغدغه هنرمندان معاصر و ایرج اسکندری بوده است.