کامران یوسف‌زاده هنرمند مطرح ایرانی که با نام مستعار «وای زی کامی» در
فضای هنری امریکا (نیویورک) شناخته می‌شود، دوره‌های کاری متفاوتی را
تجربه کرده است. دو مجموعه «گنبدها و دست‌های نمازگزاران» و «عبادت‌های
بی‌پایان» که اثر حاضر متعلق به مجموعه دوم، از دستاوردهای اخیر هنرمند
به حساب می‌آید، بر اساس نگاهی ژرف به ارتباط انسان و خاطراتش از جهان
پیرامون و تأثیر مذاهب در تعالی روح انسانی شکل گرفته است. در این زمینه
هنرمند می‌کوشد تا مفهومی آسمانی را از چشم‌اندازی تازه پیش روی مخاطب
قرار دهد و پرتره‌هایی محو از افراد که دست‌هایشان را به نشانه‌ی دعا و عبادت در
مقابل تصویر گرفته‌اند، تصویر کند. به طور همزمان در گروه دیگری از آثارش
تأثیری عمیق از معماری دنیای شرق و به‌خصوص جهان اسلام گرفته است.
در تابلوی حاضر، وای زی کامی در تلاش برای ایجاد پلی میان مفهوم و ساختاری
مشابه بین فرم گنبدها با چیدمانی مرکزگرا از آجر و مفهوم عرفانی شعر مولوی
است که در خوانش و چرخشی دوار منجر به سماع می‌شود. یوسف‌زاده در
این تابلو و مجموعه گنبدهایش در پی خلق تصویری رازآلود و شگفت‌انگیز از
آجرکاری و کاشیکاری‌های گنبدهاست که چنین تجربه و دیدگاه بصری را به
بیننده گوشزد می‌کند. نور و رنگ نقشی اساسی در آثار هنرمند بازی می‌کنند و به
دلیل ترکیب‌بندی اثر تأثیر شدید و احساسی خاصی بر بیننده می‌گذارد.
تداعی گنبدی سفید که از ترکیب بی‌پایان سطرهایی از اشعار مولوی شکل گرفته،
نشان‌دهنده‌ی گرایش همه‌چیز به اصل و منشاء خود و به تعبیری عارفانه، تمثیلی از
حضور نور الهی (نور سفید) در کالبد هنر دنیای شرق است و همواره در کانون
تفکرات فلسفی شرق و بیشتر مذاهب باستانی نیز قرار دارد. این تابلو تأکیدی
بر مضمونی آشنا از وحدت در کثرت و کثرت در وحدت است که سده‌هاست
کهن‌الگوی هنر و تزیینات معماری ایرانی است و اکنون به‌دست هنرمندی با
دغدغه‌هایی معاصر در تجربه‌ی زندگی در غرب صورتی تازه یافته است. در اثر
حاضر هر سطر کوچک شعر، به یک آجر سفید تبدیل شده که بازتاب‌دهنده
حضور همیشگی اندیشه‌های عرفانی در هندسه‌ی موجود در هنر، ادبیات و
معماری ایرانی اسلامی است، آنچنان که تأثیر آن را همچون ضرب‌اهنگی نامیرا تا
ابد می‌توان در گستره‌ی بوم سفید دنبال کرد.
تا به امروز آثار کامران یوسف‌زاده در مهم‌ترین موزه‌ها، گالری‌ها و بینال‌های
بین‌المللی (همچون بینال ونیز) به نمایش درآمده و نمایشگاه‌های قبلی او در گالری
پارسول یونیت در لندن (2008) و نمایشگاه انفرادی‌اش در سال 2015در گالری
گاگوسیان نیویورک که یکی از معتبرترین گالری‌های جهان است، مورد توجه
شناخته‌شده‌ترین منتقدان و مجموعه‌داران هنر معاصر جهان قرار گرفته است.