در مجموعه‌ی پیش رو با عنوان بی‌ثباتی، آب عنصری نوظهور است که در آثار گذشته‌ی هنرمند دیده نمی‌شود. آب‌های شفاف و راکد فضا را پر می‌کنند و همه چیز را در خود فرو می‌برند.  زنان در تابلوهای پیش رو انسان‌هایی قوی و مبارز هستند که از فضا زاده می‌شوند. از آب سر بر می‌آورند و در آن غوطه می‌خورند. آرامش آب بواسطه‌ی حضور زن بر هم می‌خورد و کنشی فعال جریان می‌یابد و آب را به سیلی خروشان بدل می‌کند که همه چیز را در خود فرو می‌برد. زن از میان آب و ساختمان در حال گذر است.
سمیه رمضان‌ماهی