محسن وزیری مقدّم طراح، نقاش، مجسمه‌ساز و استاد هنر معاصر ایرانی بود. او در تهران چشم به جهان گشود و از نخستین دانش‌آموختگان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به‌شمار می‌رود. او در ایتالیا و در شهر رم و به دلیل بیماری فوت کرد. وزیری مقدم از شاخص‌ترین نقاشان نوگرای ایران است که با رویکردی مدرنیستی و سبکی شخصی، آثاری بدیع و منحصر به فرد خلق کرده‌است.

وزیری‌مقدم به ساخت مجسمه‌های چوبیِ مَفصلی و متحرک مشهور است و اولین بار آثاری ساخت که مخاطب می‌توانست در اثر هنری دخالت داشته باشد.

وزیری دیدگاه هنری پر جنب و جوشی را با هنرمندان شناخته شده بین المللی که در دوره Scialoja نیز شرکت کردند، به ویژه پینو پاسکالی، جانیس کونلیس، محمد ملهی، ماریا پیوپی و ماریو سرولی به اشتراک گذاشت.

اولین آثار انتزاعی او بین سال‌های 1956 و 1959 تولید شد. در طول سال‌های 1959 و 1960، او بینشی از هنر انتزاعی را از طریق آزمایش‌هایی که به شدت بر مواد متمرکز شده بود، توسعه داد. این منجر به ایجاد نقاشی‌های شنی شد که در آن انواع مختلفی از شن و ماسه در حالت طبیعی روی بوم اعمال می‌شد یا با رنگ‌ها مخلوط می‌شد. مفهوم اصلی او توجه منتقد هنری ایتالیایی جولیو کارلو آرگان و پالما بوکارلی، مدیر Galleria Nazionale d'Arte Moderna را به خود جلب کرد.

محسن وزیری مقدم "100 سالگی"
کیوریتور: هامون وزیری مقدم
مدیر پروژه: زهره دلداده