محسن وزیری‌مقدم، نقاش و حجم‌ساز مدرنیست ایرانی است که تا سال‌های پایانی عمرش همچنان فعال بود و نمایشگاه برگزار می‌کرد.  وزیری‌مقدم، در سن 16 سالگی برای اولین بار نقاشی با رنگ‌روغن را تجربه کرد و در سال‌های جوانی به صورت آکادمیک هنر نقاشی را آموخت. هرچند در دوره دانشکده با شرایط نامساعد مالی دست و پنجه نرم می‌کرد، اما در ادامه مسیر، زندگی برایش هموارتر شد.

اولین نمایشگاه انفرادی او در سال 1331 در انجمن ایران و آمریکا برگزار شد. در سال 1334 راهی ایتالیا شد و در آکادمی هنرهای زیبای رم، هنر را به شکل جدیدتری فراگرفت و توانست تا اندازه زیادی به سبک مخصوص خود برسد. او چند سال بعد بار دیگر به وطن بازگشت و از سال 1348 تا 1355 به تدریس در دانشکده هنرهای زیبای تهران پرداخت. سال‌های آخر عمر خود را در ایتالیا گذراند و در همان‌جا درگذشت.

محسن وزیری‌مقدم از جمله شاخص‌ترین هنرمندان نسل دوم نقاشان نوگرای ایران بود که توانست آثار زیادی را با رویکرد مدرنیستی خلق کند و تلاش کرد تا این رویکرد را به نسل‌های بعدی نیز آموزش بدهد. او با به‌کارگیری شیوه‌‌های جدید و منحصربه‌فرد، آثاری را خلق کرد که به واسطه آن‌ها نگاهی جدید به هنر مدرن در ایران به وجود آمد. به عنوان مثال مجموعه نقاشی‌های او که با شن سیاه بر روی چوب و بوم شکل گرفته بود، سبک جدیدی را در هنر ایران به وجود آورد که با امضاء او به یادگار ماند. این نگاه مدرن او در دیگر آثاری که خلق می‌کرد همچون مجموعه مجسمه‌های چوبی بزرگی که حالت متحرک داشتند نیز به خوبی نشان داده شده بود.

او که به تحصیلات آکادمیک در رشته هنر باور داشت، در این زمینه گفته بود: «در دانشکده‌های هنر به شاگردان چیزی یاد نمی‌دهند. باید هنر را یاد داد، نه این‌که برای دانشجوی نقاشی چند دقیقه حرف به اصطلاح عرفانی زد و یک موسیقی گذاشت و بعد گفت که بروید و احساستان را نقاشی کنید! باید از ریشه به دانشجو درس داد. جریان‌های هنری را باید به او آموخت و او را به دنبال پژوهش‌کردن فرستاد. باید محیط برای آموختن فراهم باشد. محیط و فضای خوب برای آموختن لازم است».