امیـر موسـوی زاده در مجموعـه ی «بــــازدم» خـود بـه بازاندیشـی مسـتقیم در ماهیـت بنیان هـای قـدرت و ارتبـاط مسـتقیم آنهـا بـا نهـاد بشـر پرداختـه اسـت. اشـاره او بـه وضعیـت ناپایـدار، گـذرا و مادی گرایانـه زندگـی انسـان مـدرن در بطـن ارتباطـات جامعـه ای اسـت کـه خـود آنهـا را سـر و شـکل داده اسـت؛ امـا امـروز هـر کـدام از آن روابـط، خـود او/انسـان را بـه دام آنچـه اندیشـیده انداختـه، و یـا دسـت کم نوعـی از نیازمنـدی و وابسـتگی را در کیفیـت زندگـی اش نهادینـه کـرده اسـت. از منظـر جامعه شـناختی می تـوان آثـار ایـن مجموعـه را بـر پایـه نظریـه بازتـاب نیـز مـورد بازخوانـش قـرار داد. ایـن نظریـه تاکیـد می کنـد کـه هنـر معاصـر محصولـی اسـت از فضای جامعـه ی پیرامـون در شـکل گیری ِ نـگاه، رویکـرد و ماهیـت تولیـد نهایـی هنرمنـد. چونـان کـه در آثـار مجموعـه «بــــازدم» نیز شـاهد هسـتیم، عناصـری برگرفتـه از فضـای زندگـی در روابطـی نظام منـد، تصنعـی و در عیـن حـال آشـنا بـا روحیـه ی انسـان مــدرن کنــار یکدیگــر چیــده شــده اند؛ تصویــر اقتــدار هراســناک صندلی هــای قــدرت، اشــاره های نمادیــن بـه مفهـوم زمـان و نقـد موقعیت هـای ابـدی قدرت هـا، ماشـین های فـروش جـوارح انسـان یـا بـه تعبیـری نمایـش تجـارت سـامت، بازنمایـی زندگـی داد و سـتدوار انسـان مـدرن، و همـه اینهـا، مفاهیم بکارگرفته شـده از سـوی هنرمنـد در معرفـی بخشـی از ماهیـت جامعـه ی پیرامـون بـه مـا هسـتند. از طرفـی، فـرم قرارگیـری و ارتبـاط ایـن عناصـر نیـز حالتـی نمادیـن از وضعیـت مسـحور زندگـی انسـان مـدرن را در برابـر بیننـده بـه نمایـش می گـذارد؛ وضعیتـی کـه در آن آدمـی شـاهد رویارویـی خـود بـا برســاخته هایش اســت؛ حالتــی مکانمنــد کــه همزمــان هــر کــدام از مــا را در مقــام میــراث و وارث بــه خودمــان ارجــاع می دهــد؛ گویــی چیــزی را درو می کنیــم کــه به نوعــی روزی خــود آن را کاشــته ایم. میتـوان در یـک کام چنیـن گفـت کـه ایـن مجموعـه ماننـد بازدمـی اسـت تصویـری از تنفـس هنرمنـد در جامعـه و فضـای پیرامونـش؛ فضایـی بی مـرز کـه او و هـر یـک از مـا در برسـاختن شـکل امروزیـن آن سـهمی هرچنـد انـدک داشـته و خواهیـم داشـت.
سعید خاورنژاد