آتش شاه کرمی در سال 1359 در خرم‌آباد متولد شد. او نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی متعددی برگزار کرده است. از جمله مهم‌ترین نمایشگاه‌های انفرادی او می‌توان به نمایش «استخوان‌ها» در گالری ویستا و نمایش «من در تاریکی، تاریکی در من» در گالری گویه اشاره کرد.

او درباره‌ی مجموعه‌ی «استخوان‌ها» می‌گوید بعد از سفری که به خرم‌آباد داشته است، با دیدن طبیعت آن منطقه نگاهش به سنگ‌ها تغییرکرده است: «احساس می‌کردم این سنگ‌ها موجوداتی زنده و جاندار و حتی شبیه استخوان هستند. زاگرس یک کوه پیر است که سنگ‌های آن شسته شده و نرم هستند. وقتی آنها را لمس می‌کردم احساس می‌کردم این سنگ‌ها استخوان‌های زمین هستند که از خاک بیرون زده‌اند.» 

در مجموعه‌ی استخوان‌های شاه کرمی، بیانی اکسپرسیو وجود دارد که با پالت رنگی درخشان و گرم همراه شده است؛ فرم‌های منحنی، ارگانیک و درهم‌پیچیده نیز بر پویایی فضا افزوده‌اند. آتش شاه کرمی در این‌باره می‌گوید: «رنج‌هایی هستند که عمیقاً تابناک و درخشان‌اند و مجموعه‌ی «استخوان‌ها»، زیستِ یکی از آن رنج‌هایی است که نه تنها تمرکزش بر سویه‌ی دردناک و تاریک رنج نبود، بلکه رشد هیولاوار قدرت‌های هنوز تنومندنشده‌ی مرا در خود داشت. من شگفت‌زده به این پوست‌اندازی خیره شده و خودم را می‌دیدم که حالا با آن من رنجور سابق، فاصله گرفته بود. این من بودم که شکست‌ناپذیر و از پا درنیامدنی با هیچ رنجی، از هر رنج و لذتی می‌توانستم چیزی بسازم و با این از آن عبور کنم.»