چنگیز شهوق، نقاش و مجسمه‌ساز از پرچم‌داران و چهره‌های اثرگذار هنر نوگرای ایران بود. او در دوران کودکی به همراه خانواده، از زادگاهش باکو به تهران مهاجرت کرد. سال 1331 وارد هنرستان هنرهای زیبای تهران شد و تحصیل در رشته‌ی سفالگری و سرامیک را آغاز کرد. پس از پایان دوره‌ی متوسطه در سال 1336 به دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران راه یافت و رشته‌ی نقاشی را پی گرفت.  شهوق با ارائه‌ی آثار اولیه‌ی خود در کنار آثار کورس سلحشور، در گالری استتیک تهران، به عنوان هنرمندی نوجو وارد عرصه‌ی حرفه‌ای شد. سال 1338 نخستین‌بار مجسمه‌های خود را در گالری عباسی تهران به نمایش درآورد. در سال‌های بعدی فعالیتش نیز به صورت مستمر نقاشی‌ها و مجسمه‌هایش را در داخل ایران و محافل هنری بین‌المللی نمایش داد. 

بخشی از اهمیت شهوق در فعالیت‌های نهادی اوست که زمینه‌های مناسبی برای رشد و توسعه‌ی هنر نوگرا فراهم آورد. او در برگزاری پنج دوره‌ی بینال تهران و تاسیس دو گالری تخت جمشید و صبا مشارکت فعال داشت. حضور او در بینال‌های سوم و چهارم با توفیق همراه بود و نشان افتخار را برای او به ارمغان آورد و با دریافت کمک‌هزینه‌ی سفر به ایتالیا راهی اروپا شد و مدتی را نیز در خانه‌ی هنرهای پاریس سپری کرد. همچنین در سال‌های آخر عمر در دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی تدریس می‌کرد. او در زمینه‌های مدیریتی نیز با وزارت فرهنگ و ارشاد به همکاری پرداخت.

شهوق پس از چند دهه تجربه‌ی پراکنده در عرصه‌ی هنر پیکرنما، به انتزاع مطلق روی آورد. رویکرد انتزاعی او غالباً با نوعی بیان هیجان خشن و مهارنشده همراه بود. در نقاشی‌ها و مجسمه‌هایش مواد و مصالح مختلف به کار می‌برد و بر تنوع بافت سطوح و ریتم خطوط تاکید می‌کرد. رنگ در ترکیب‌بندی‌های او نقش فرعی داشت و عمدتاً با جنسیت رنگماده آمیخته بود. آثاری از این هنرمند در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران و همچنین ژرژ پمپیدو پاریس نگهداری می‌شود.