مهمترین جنگ نادرشاه، فتح هند در سال 1151ه.ق بود. در جنگ کرنال، ارتش محمدشاه گورکانی در مدت کوتاهی شکست خورد و دهلی به تصرف نادر درآمد. بدین ترتیب پیروزی نادر الهامبخش نقاشان شد تا هریک آن را از دریچه خیال خود به تصویر بکشند. حیدرعلی در تذهیب و کشیدن گل و مرغ و منظرهپردازی و تصویرسازی جانوران و مجالس رزمی و بزمی دستی توانا داشت. او پیرو مکتب آقا نجف بود و در ساخت انواع آثار لاکی مانند قلمدان و تابلو و قاب‌آیینه متبحر بود. آثار شناسایی‌شده از او در فاصله سالهای 1279تا 1297هـ. ق ساخته شدهاند. حیدرعلی به نقاشی‌های پرکار و ظریف با تعداد شخصیت‌های زیاد علاقهمند بود. تابلوی او از جنگ کرنال یک نمونه خاص و ممتاز از شیوه اوست که از لحاظ پرکاری و کثرت شکل‌ها اهمیت خاصی دارد؛ بهخصوص که اجرای این تعداد تصویر روی کارهای لاکی با این دقت و ظرافت کمسابقه است. طراحی بسیار پرکار که سپاهیان ایران و هند را با تمام ساز و برگشان به تصویر کشیده، به زیبایی رزم و ستیز این دو سپاه را به بیننده القا میکند. صورت‌سازی و ساخت‌وساز عالی و درک درست از رنگ‌ها نیز به خوبی قدرت قلم حیدرعلی را نشان میدهد. دور تا دور نقاشی با یک زنجیره طلایی و جدول تزیین شده است. رقم نقاش با طلا در بالا سمت چپ نوشته شده است. حیدرعلی در تصویرگری این نوع مجالس پرکار و پرپرسوناژ تحت تأثیر پدرش محمداسماعیل، نقاشباشی دوره ناصرالدین‌شاه بود. از محمداسماعیل صندوقچه‌ای با صحنه محاصره هرات به دست محمدشاه در دست است که اکنون در موزه تاریخ برن سوییس نگهداری میشود.