مجید شجاعیان، عکاس و مجسمه‌ساز در سال 1357 متولد شد. شجاعیان برای تحصیل در رشته‌ی مهندسی صنایع غذایی وارد دانشگاه شد، اما این رشته را نیمه‌کاره رها کرد و به سمت هنر پیش رفت. شجاعیان در رشته‌ی موسیقی دانشگاه آزاد پذیرفته شد و مدتی بعد عکاسی را شروع کرد.
شجاعیان در سال 1398 مجسمه‌سازی با گل را آغاز کرد و به صورت تجربی و پاره‌وقت به این هنر مشغول شد. این هنرمند آثار خود را در گالری‌هایی نظیر آرتیبیشن، سیحون، نگر و طراحی هنر به نمایش گذاشته است.
مجسمه‌هایی با عنوان «بهجت» از جمله آثار جالب توجه از شجاعیان است که همراه با نشانه‌های پاپ‌آرت به تناقض دیروز و امروز و گذار زن اشاره می‌کند. آن‌چنان که زنی با فیگور کلاسیک پوشیده از ملغمه‌ی المان‌های دنیای متجدد و عام غرب و امروزی است. این سری از مجسمه‌های مجید شجاعیان با دو نوع متریال خلق شده‌اند؛ تعدادی از فیگورهای زن چاق از جنس برنزند و تعدادی با گچ ساخته شده‌اند و روی آن با تکه‌های روزنامه پوشانده شده‌اند.
او در استیتمنت مربوط به «بهجت» نوشته است: « من بهجت هستم یک انسان معمولی... سرشار از شور زندگی... چاقم و این بدن جزئی از من است...من ظاهر خودم را پذیرفتم و دوست دارم... ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺗﺮﺍﻧﻪ می خوانم ﻭ ﺁﺷﭙﺰی می‌کنم... در وان از کتاب خواندن لذت می‌برم و طناب می‌زنم و می‌رقصم و زندگی را با تک تک سلول‌های بدنم حس می‌کنم... ﺟﻠﻮی ﺁﯾﻨﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾم ﺭﺍ ﺷﺎﻧﻪ می‌زنم ﻭ با رژ قرمز زنانگی خودم را به رخ دنیا می‌کشم... زندگی همین است...همین لحظه‌های نابِ خود بودن و لذت بردن از خود...»