سارا آریانپور، نقاش معاصر در شهر تهران متولد شده است. او دوره‌ی کارشناسی رشته‌ی نقاشی را در دانشگاه سوره‌ی تهران سپری کرده و در سال 1385 از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شده است. سال 1380 آریانپور نقاشی‌های خود را برای نخستین‌بار در نمایشگاهی گروهی در فرهنگسرای شفق تهران ارائه کرد. نخستین نمایشگاه انفرادی این هنرمند در سال 1386، در گالری طراحان آزاد تهران برگزار شد. نخستین تجربه‌ی بین‌المللی آریانپور سه سال بعد در استودیو آرتمیسیا در کشور ایتالیا رقم خورد و آثار او  به‌صورت انفرادی به نمایش درآمد. در همین سال آثار او در نمایشگاه گروهی دیگری در پشا ایتالیا نمایش داده شد. سال 1391 نمایشگاه انفرادی دیگری از این نقاش در گالری دی تهران برپا شد. همچنین آریانپور در سال 1391، جایزه‌ی نمایشگاه «هنر و ادغام» را در پشای ایتالیا کسب نموده است. او از اعضای پیوسته‌ی انجمن هنرمندان نقاش ایران نیز بوده است. 

پیکره‌ی انسانی در نقاشی‌های آریان‌پور حضور همیشگی دارد. این پیکره‌ها گاه به‌صورت یک فرد تنها و گاه در قالب ترکیب‌های جمعی به تصویر کشیده می‌شوند. نحوه‌ی برخورد او با پیکره‌ها از جهاتی یادآور نقاشی‌های ذابحی است. قلم‌ضربه‌های او به جای پرداخت دقیق یا واقع‌نمایی، به حس هنرمند و بیانی روان‌شناختی از فیگورها وفادار است. جلوه‌ی خام‌ و زمخت این قلم‌ضربه‌ها باعث ایجاد بیانی به‌خصوص از اندام انسانی می‌شود و وضعیت‌ها و حالت‌های چهره و بدن را اغراق‌آمیزتر می‌کند. چهره‌ها اغلب در حالت فریاد کشیدن یا در وضعیتی مغموم تصویر می‌شوند و این نیز بر جنبه‌ی اکسپرسیو نقاشی‌های او می‌افزاید. در اغلب تابلوهای این نقاش پس‌زمینه با رنگ سیاه یا طیف‌های تیره‌ی رنگی پوشانده می‌شوند و پیکره‌ها با بهره‌گیری از درجات مختلف خاکستری یا دیگر گزینه‌های رنگی همچون بنفش و زرد بر پیش‌زمینه می‌نشینند.