گل در آثار زنان همواره در عصر حاضر آمیخته به آن است و شیوه خود ابرازی است. تنانگی و زمان دو عنصری که درهم میپیچد و توجه به آن آبشخور پرسشی بزرگ از عناصر هستی است. من چگونه ام؟ این سوال زمان و مکان معینی ندارد با طبیعت زنانه گره خورده است و پاسخ آن گستره اش به تخیل، روان و خود اظهاری زنانه پیوند می خورد. گل در بستر طبیعت، مضمون آثار ناهيد ضامنی است. جهان آثار لو اساسا کلونی زنانه دارد و انگار پاسخی به همين پرسش است. فرم ساختن های لحظه ای، ضربه زدن و رها کردن، شرمها را جهت دادن و شاید چندین رفتار نقاشانه ی پنهان، نشانگر میل او به زبان گشودن است و انتشار آنچه در طبیعت خویش می گذرد. شاید اندکی ملال، از آنچه بوجود می آید و میل دوباره ساختن، چرخه ای برگرفته از میل و ملال موجود در طبیعت است. که همین چند لحظه را می سازد.
عیسی جباری/ خرداد 1400