تازه ترین کارهای آزاده اعتباریان گواهی پرتب و تاب بر توان استعلا بخش مراقبه و درون‌نگری است. هر نقاشی سمفونی٬ای از رنگ‌ها را شامل می‌شود و فرشینه‌ای گیرا و درخودکشنده می‌بافد که با اعماق روح آدمی روی سخن دارد. کندوکاو هنرمند در دنیای درونی‌اش در چشم اندازهای گسترده درخشان متجلی می‌شود که با فام‌های زنده و پُرتپش تخیلی بی‌مرز پیش می‌آیند و ناگهان می‌شکفند. نقاشی‌ها کیفیتی اثیری را باز می‌تابند که بیننده را به سفری بر بال تعمق‌های تپندهٔ هنرمند فرامی‌خواند. اما آنچه این مجموعه را متمایز می‌سازد حضور ظریف پیکرهای انسانی است که در میانۀ منظره‌های پرتلالو می‌نشینند. گاهی پیکری از آن زنی یا، مردی گویی با حضوری فرازمینی ظاهر می‌شود و با زیبایی و وقار با کالیدوسکوپ رنگها و عناصر طبیعی در هم می‌تند. گنجاندن آنها حسی از ارتباط را می‌افزاید و به وحدت میان آدمی و شکوه جهان طبیعت اشاره می‌کند. استفادۀ هنرمند از رنگ چیزی مگر جلوهای مسحورکننده نیست. زردهای درخشان سرخ‌های پرشور آبی‌های آرام و سبزهای شاداب با هماهنگی روی بوم می‌رقصند و هیجان‌ها و احساس‌هایی را برمی‌انگیزند که از آنچه روزمره و پیش‌پاافتاده است تعالی می‌جوید. هر ضربه قلم مو گویی سفر معنوی هنرمند را منعکس می‌کند و حسی از هیبت و شگفتی ناشی از زیبایی هستی را فرامی‌خواند. این نقاشی‌ها صرفاً ضیافتی بصری نیستند؛ آن‌ها دریچه‌هایی گشوده بر تجربه‌های معنوی هنرمندند و بیننده را به توقف، تعمق و غرق کردن خویش در حیرت و شگفتی امر ناشناخته دعوت می‌کنند او به واسطه منظره‌های زنده و پیکرهای گاه‌به‌گاه ما را به جستن و غوطه خوردن در سفرهایی درون‌نگرانه از آن خودمان دعوت می‌کند تا از گنجینه‌های عمیق تخیل و خودشناسی بهره بگیریم. این مجموعه مانند قصیده‌ای بر زیبایی وصف ناپذیر درون نگری و بیداری معنوی جلوه می‌کند و همچون گواهی بر پیوند عمیق هنرمند با جهان و توانایی او در ترجمان تجربه‌های روحانی به شورشی از رنگ‌ها و فرم‌ها نقش می‌بندد هر نقاشی گواهی بر کوشش هنرمند در بازآوردن و برانگیختن امر نامحسوس به میانجی‌گری امر محسوس و دعوت از مخاطب برای کاوش در ذهن و جان خویش است.

حمیدرضا کرمی