دوست دارم نقاشی هایی زیبا، صمیمی، دلچسب و شادی آفرین بکشم، نقاشی هایی از فضاهای سبز، یاردلربا و جهانی آسوده، با این وجود سرخوردن اشکال به ورطه های دیگر باعث فرسایشی جانکاه است. فرسایشی بین سعی من در ورز دادن وانتظام آنها و میل تصاویر به آزادی و سیال بودن گاهی فکر می کنم فضا، موقعیت، زمان، تاریخ، کلمات و حتی حافظه ام نیز در این میل با تصاویر همدست میشوند و مرا در تلاطمی ابدی بین امر زیبا و موقعیت موجود رها می کنند.

شاهین نوروزی
تابستان ۹۸ ساوجبلاغ