جهان در حال جشن است.
در اینجا هیچ چیز «به جا» نیست؛ همه چیز اغراق شده، کج، پرزرق و برق و در عین حال متلاشی است.
همچون آیینه ِ ای شکسته، ما را در وجوه گوناگون فردی بازمیتابانند.
آیا این خنده از سر لذت است، یا از هراس؟