نمایشگاه «یادآوری ناشناخته‌ها» چیدمانی است متشکل از«چیزها» و «نوشته‌ها». هر قطعه از این چیدمان حاصل فرایند مداخله در خاطره‌ها و دانسته‌هایی‌ست که از افق‌های گوناگون گردهم آمده‌اند؛ از آن‌ها تاریخ‌زدایی و جسم‌زدایی شده و مجددا رمزگذاری شده‌اند. از این رو ساختن این چیدمان بیشتر به باستان‌شناسی امر ناپیدا می‌ماند.

همچنین این نمایشگاه تمرینی است برآنچه «پرهیب‌سازی» از جهان نامیده‌ام و در آن تلاش می‌کنم نوعی از«کردار ندیدن» را تجربه کنم.

ساختار این چیدمان هم از لحاظ روابط درونی میان عناصر و در سطح فرم قطعه‌قطعه است، و هم از لحاظ انسجام کلی میان کارها هزارتویی از دلالت‌ها می‌سازد که «چیزها» و «نوشته‌ها» را بی‌وقفه به یکدیگر متصل می‌کند و البته فاصله‌ای پرناشدنی میان‌شان برقرارمی‌سازد.

تأملات نظری، روایت‌های داستان‌گونه، هذیان‌ها، تصاویر و اشیا، همگی در ساختاراین چیدمان هم‌شان‌اند و زمان‌مندی‌های ادراکی گوناگون پیش پای مخاطب می‌گذارند.