نباید شهر را به خودی خود در نظر بگیریم؛ بلکه آن را به تصور و به دیده ساکنین آن بنگریم.

 کوین لینچ

گالری اُ نمایشی از آثار فاطمه خواجه‌نوری (م. 1364 تهران) را به انتخاب آیدین باقری با عنوان «ت-ه-ر-ا-ن» به نمایش می‌گذارد.

مجموعه‌ی ت-ه-ر-ا-ن، روایتی دو گانه و فضا محور از شهر تهران، در آغازِ شوک همه گیری بیماری کرونا و تاب‌آوری آن، ذیل زندگی روزمره‌ی مردم در دو سال اخیر است. اوایل اسفند سال نود ‌و‌هشت که دولت ايران، شیوع کووید ١٩ را به صورت رسمی اعلام کرد، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد اواخر اسفند، با نزدیک شدن به تعطیلات سال نو، بازارها، مراکز تفریحی‌، تجاری و اماکن زیارتی در شهرهای مختلف ایران از جمله پایتخت تعطیل شود و تهران در حال تاخت‌و‌تاز شبانه‌روزی، افسارش کشیده شود؛ فرصتی مغتنم برای دیدن شهری که گویی رها شده است، همان اندازه دور از انتظار، چنان رویای بیدار. از آنجایی که می‌دانستم شرایط ابدا موقتی نیست پس از گذشت یک سال، از نو همان فضاهای انتخاب شده را ثبت کردم، این بار اما تهرانِ تاب‌آورده از این وحشتِ عمومیت یافته، به حیات خود ادامه داده‌ بود، نه به معنای ریشه‌کن شدن سایه دهشتناک بیماری، بلکه تن‌داده به زیستن در کنار وحشت، چنان کابوس بیداری؛ تصویری دوگانه که نه به معنای پایان و نه به معنای استمرار است؛ پوست می‌اندازد، در خود حل می‌کند، تعلیق می‌شود، تعلیق می‌کند، وارونه می‌کند و وارونه خوانده می‌شود.

فاطمه خواجه‌نوری