تهران،
سهروردی شمالی، هویزه‌ی غربی، نبش شهید یوسفی، پلاک ۱۳۰
23 فروردین12 April - 2 اردیبهشت 139822 April 2019
گاه پيش مى‌آيد كه اثر يك نقاش جوان، به واسطه‌ى تكنيك يا جزئياتى خاص، بيننده را به هنرمندى در گذشته ارجاع دهد. اما نقاشى‌هاى باريلارو فقط به اين نگاه خلاصه نمى‌شود. توانايى وى در به تصوير كشيدن سلسله‌ى عواطف، مخاطب را به گستره‌ى پهناورى از جهان می‌كشاند. ويژگى بارز كار او در توانايى‌اش براى بيان اين عواطف نهفته است؛ شيوه‌اى كه به عميق‌ترين شكل، امکان نمایش احساسات را به هنرمند مى‌دهد. در «هويت اشكال»، حاصل الهام نقاش جوان ايتاليايى و مهارت او براى مواجه كردن ما با عمق اثرش به صورتى بداهه به هم مى‌رسند. همچنین مى‌توان هماهنگی میان باریلارو با خصايص گوتيك آثار نويسنده‌ى آلمانى، ارنست تئودور آمادئوس هافمن را به ويژه در مجموعه‌ى «قطعات شبانه» (١٨١٦-١٨١٧م) مشاهده کرد.
این نويسنده، نقاش و موسيقى دان آلمانى با رمان‌هاى پرباری كه به واسطه‌ى حزن و اندوهى عميق به دل ها نفوذ مى‌كرد اين توانايى را داشت كه با كلام خود انسان ذاتاً محدود و منزوى را به تصوير بكشد؛ مسائلى كه اين دو-باريلارو و هافمن- مطرح مى‌كنند به سنتزى تمجيدآميز از هویت روايى آن‌ها بدل مى‌گردد.
تمرکز بر اين وجه از كار باریلارو ضرورى است که او در اين كشمكش عاطفى برای رسیدن به مقصود کاملا موفق بوده است: شخصيت پردازى اين مسير هنرمندانه به شيوه‌اى منحصر به فرد.
جوزپه سالواتوره باريلارو متولد ١٩٨٨ در كاتانزارو است. پس از مدرسه‌ى هنر در سن جيووانى این فيوره، تحصيلات خود را در آكادمى هنرهاى زيباى كاتانزارو ادامه داد و به طور تخصصى رشته‌ى دكوراسيون را دنبال كرد.
تمرکز بر اين وجه از كار باریلارو ضرورى است که او در اين كشمكش عاطفى برای رسیدن به مقصود کاملا موفق بوده است: شخصيت پردازى اين مسير هنرمندانه به شيوه‌اى منحصر به فرد.
جوزپه سالواتوره باريلارو متولد ١٩٨٨ در كاتانزارو است. پس از مدرسه‌ى هنر در سن جيووانى این فيوره، تحصيلات خود را در آكادمى هنرهاى زيباى كاتانزارو ادامه داد و به طور تخصصى رشته‌ى دكوراسيون را دنبال كرد.
شيوه‌ى عملى كار او دستكارى در مواد خام است تا به نوعى درگيرى با ماده را به مسير اصلى كار خود تبديل كند؛ با كنده كارى و سوخت روى چوب در عين حال كه ارجاعى به شيوه‌هاى گذشته دارد، از آن‌ها عبور كرده و شيوه‌ى خاص خود را تثبيت مى‌كند. در آثار او، مطالعه‌ى فرم به واسطه‌ى ناديده گرفتن رابطه‌ى هنرمند با ماده اهميت بيشترى پيدا مى‌كند، تا جايى كه اين امر در اغلب آثار وى محور اصلى كار است. كارى كه اين هنرمند با تن اثر انجام مى‌دهد عبارت است از: سوزاندن چوب، شكافتن و كندن پوست آن و پوشاندن با اكرليك سوخته براى نشان دادن روح، جان و گذشته‌ى پيكر برجا مانده.
