قطعه‌هایی عمیقاً انسانی حاصل نگاتیوهایی است که بین سال‌های ۹۲ تا ۹۸ گرفته‌ام؛ یادداشت‌هایی‌ست از لحظات فرّار زندگی‌ام – چشم‌اندازها، مکان‌ها، و بدن(ها). این مجموعه از سه قطعه تشکیل شده و در دل هر قطعه، قطعه‌های دیگری است.

کورمال‌کورمال به راه زدن، و انگار تاریکی در این میان، خود، چشم شد.

-گل‌آرا جهانیان