هومن بیات در مجموعه ی اخیر خود که آنها را تحت عنوان" قجر بازی" به نمایش گذارده، رجعتی خلاقانه به نقاشیهای مکتب" زند و قاجار" داشته است.
لیکن در این تصویر نمایی گذشته، او با پرهیز از فرآیند بازسازی هنر قدما، بازتولید این آثار  در فضایی کوبیستی اقدام نموده است . 
او طی این تجربه ی شوخ طبعانه، تلاش کرده است تا اتمسفری التقاطی و بینامتنی بیافریند که مؤلفه هایی از هر دو مکتب نقاشی را در بردارد . 
هنرمند اما، در همین نقطه متوقف نمانده است. بلکه در مسیر تجربه گرایی خویش، ضمن ساختارشکنی از یک مکتب سنتی و اضمحلال تسلط تاریخی اش، آن را در فضایی نوین و امروزگاری به تصویر کشیده است . وی همچنین با در آمیختن مکتب زند و قاجار با دیگر آثار برجسته ی برجامانده ی تاریخی، آثار دورگه خلق نموده و البته سخره گیری و طنز آمیز بودن این امتزاج را نیز پنهان نداشته است .
در این میان، هومن بیات هیچگاه زیبایی آثارش را از نظر دور نداشته و در عین تجربه ای بازیگوشانه با فرمهای بصری از جمله حروف و کلمات خوشنویسی شده، تزئینات قجری و نقطه چین هایی منحصر به فرد، آثار خویش را به نحوی ویژه واجد زیبایی ساخته و وجهی دکوراتیو به آنها بخشیده است .
بی تردید آثار بیات، حائز شاخصه هایی است که در وضعیت کنونی، آن را پست مدرن می نامیم. مؤلفه هایی که هنرمند فارغ از جغرافیای زیستی، اما با تکیه بر فرهنگ بومی، اثری را خلق  می نماید که در جست جوی زبانی مشترک با جهان است.

"علی حضرت پور "