با وجود فعالیت هنرمندان، چاپ به عنوان یک صنعت شناخته می‌شد. اما امروزه در هنر معاصر "چاپ دستی" به عنوان تکنیکی برای خلق اثر هنری شناخته شده‌است و قوانین خاص خود دارد و در بین آثار هنرمندان بزرگ تجربه چاپ دستی وجود دارد.
"چاپ دستی" به عنوان یک تکنیک هنری شامل کلیشه‌ یا شابلن و ... است که هنرمند با طی مراحلی اشکال و تصاویری را روی آن ترسیم می‌کند. بعد از اتمام مرحله تکثیر در چاپ دستی کلیشه باطل می‌شود، تا محدودیت تعداد اثر هنری حفظ شود.
کار با تکنیک‌های چاپ دستی ابزار تحلیلی دقیقی را در اختیار هنرمند قرار می‌دهد. طراحی اولیه و تکنیک‌های آنالوگ در چاپ دستی باعث ایجاد بالندگی ویژه در جهت هوشمندی ملموس در هنرمند می‌گردد که این امر در عرصه هنرهای تجسمی برای هر هنرمند از اهمیت بالایی برخوردار است.
هنر چاپ‌های دستی در هنرهای تجسمی دارای نقشی ورای مرزهای تخصصی می‌باشد. وجود هنرمندان ماندگار و مشهور از قرن بیستم میلادی و هنرمندان بزرگ معاصر ایران نظیر حسین زنده‎رودی، جعفر روحبخش، علی اکبر صادقی، پروانه اعتمادی که علاوه بر محدوده‌های تخصصی متعارف خویش در عرصه چاپ‌های دستی نیز فعالیت‌های چشمگیری داشتند به بازآفرینی آثار دوره‌هایی خود و یا خلق آثار جدیدی پرداخته‌اند.
چاپ دستی هم به لحاظ تکنیکی و هم در نحوه بکار گیریش در عرصه معاصر باز تعریف می‌شود به طوری که ادراک این حیطه منوط به شناخت آن به عنوان یک مدیوم اهمیت پیدا می‌کند. چاپ دستی این پتانسیل را دارد که همچون مدیوم‌های جدید رویکردی بینامتنی داشته باشد و از این لحاظ بر خلاف آنچه که در تعریف سنتی بر آن تحمیل شده بسیار مدیوم قابل انعطافی‌ست که همچنان در بازارهای بین‌المللی نظیر حراجی‌های هنری، گالری‌ها و آرفیرها بعنوان یک بخش موثر هنری و قابل سرمایه‌گذاری تلقی و معرفی می‌شود.
آثار چاپ‌ دستی حسن روح‌الامین، جدیدترین فعالیت اوست که در 15 نسخه چاپ و با امضای هنرمند ارائه گردیده است.