روهینا، با وجود دقت بالایی که در آثارش به خرج می‌دهد، غیرقابل‌پیش‌بینی بودن ابزار کارش، آبرنگ، را پذیرفته است. این حقیقت، تصور خروجی نهایی اثر را در فرایند خلق اثر به تجربه‌ای متفاوت تبدیل می‌کند.

این تنش میان تسلط و ابزار غیرمنتظره، با موضوع آثار او که به‌دنبال بهره‌گیری از هر دو جنبه‌ی هنر ایرانی و آموزه‌های غربی است، در توازن است.