بعد از این چون وجود ملطخ به لقمات حظوظ و ملوث به قاذورات معاصر به كل سوخته گشت و به سبب آتش ذكر "فنا" حاصل آمد، نور نفس به ظهور آيد و پردهی کبود خوش رنگ باشد. بعد از آن نوردل طلوع کند و پردهی او سرخ عقیق رنگ باشد، سالک را از دیدن آن نور ذوقی عظیم به دل رسد و استقامتی در سلوک پدید آید.

بعد از آن نور سبز پرتو اندازد و پرده‌ی او سفید باشد. و در این مقام علم لدنی کشف‌شدن گیرد. بعد از آن نور روح انسی اشراق کند و پرده‌ی او زردی‌ای به غایت خوشاینده بود، و از دیدن او نفس ضعیف و دل قوی گردد. بعد از آن نور خفی که روح القدس اشارت بدوست، در تجلی آید و پردهی او سیاه باشد، سیاهی‌ای به غایت صافی، عظیم و با هیبت. گاه باشد که از دیدن این پرده‌ی سیاه، سالک فانی شود و رعشه بر وجود او افتد.

علاءالدوله سمنانی، رساله نوریه، فقرات 12 تا 16