....پارچه....درهم تنیدگی تارها و پودها ، بافتی گاه زبر و گاه به نرمی گاه فشرده و گاه گشوده
پارچه....لمس پارچه....
در این مجموعه همه چیز با پارچه شروع شده، شکل گرفته و سرانجام می یابد.
در ابتدا اما، تنها نقش بود و نقش مهم بود. پیوستگی فرم‌ها و نقش‌های رنگین که روی پارچه‌ها اجرا می‌شد و به آنها معانی و کاربردهای خاص می‌بخشید. گاه در بخشی از پارچه تار و پود از هم جدا می‌شد و تنها خطوط عمودی یا افقی از نخ‌ها بر جای می‌ماند که بخشی از طرح و نقش پارچه می‌شد.
زمانی خطوطی از نخ با دوختی ظریف به پارچه افزوده می‌شد. دوخت گاه دکمه‌ای، شی‌ای یا تکه پارچه‌ای را به کار می‌چسباند. و گاه خود مسئولیت آفرینش نقوش را بر عهده می‌گرفت.پارچه‌ها روی هم قرار گرفتند و به تجربه رفته رفته نازک تر و لطیف تر شدند. لایه به لایه روی هم این لایه ها همزمان که بخش‌هایی از پارچه زیرین را می‌پوشاندند خود تبدیل به نقش می‌شدند. رنگ کمتر و کمتر شد و جای خود را به رنگ سایه‌هایی داد که از هم‌افزایی لایه‌های بی‌رنگ پارچه پدید می آمدند.
اما چیزی دیگر نیاز بود تا جهان حسی پنهان در بین لایه‌ها پیدا شود، و آن نور بود.نور آشکار کننده!

نور از این پس چون ملزومات کارگاه از همان شروع کار در کنار پارچه، نخ و گاه قلم‌مو و اندکی رنگ حضور یافت. اکنون لایه‌های پارچه روی هم گذاشته می‌شوند. نه برای نهان کردن و پوشاندن بل برای آشکار کردن، کافی است بر آن‌ها نوری بتابانید.نور توانست آن پنهان نهفته در دل لایه‌های پارچه، آن معانی و رازهای ناگشوده را هویدا سازد.
اینچنین تار و پود پارچه و نقش به یگانگی و انسجام دست یافته و یکی شدند تا نگاه و حواس ما را به جهان سامان دهند.