در نگاه اول، انبوهی از جزئیات، فرم های تو در تو و متراکمی به نظر می رسند که بیننده‌ی پرحوصله را دعوت به تأمل و مشاهده‌ی عمیق خود می‌کنند.

تنها در این صورت است که می توان وارد دنیای آثار او شد و لایه‌های پنهان آن‌ها را کشف کرد. عنصر خط، همیشه و از زمانی که شاهد حضور جدی وی در عرصه‌ی هنر بوده‌ایم، مهمترین جزء آثار او را تشکیل داده است.
خطوط نازک و مکرری ( که اخیراً  نقطه های ریز و پر شماری هم به آن‌ها افزوده شده اند ) با نظمی سنجیده و بی‌شتاب، فضای بوم و یا کاغذ را پر می‌کنند و با تکرار خود بافت متنوع و پرجزئیات و فضایی نسبتاً انتزاعی را پدید می‌آورند.
استفاده‌ی این حجم از خط و نقطه، جز با صبر، خلوت و تمرکز بسیار، مقدور نمی‌باشد.
مرور آثار او از آغاز تاکنون، تنوع تجربه و تلاش وی در استفاده از خط و به این ترتیب گسترش آثارش را نشان می‌دهند.
اگرچه هیچ نوع توصیف و یا روایت ادبی از طراحی و نیز نقاشی هایش نباید انتظار داشت، با این حال در آثار او علاقه به طبیعت و مشاهده‌ی جزئیات آن و حساسیت‌های نقاش نسبت به پدیده‌های زندگی پیرامون را می‌توان استنباط کرد.
بداهگی در هنگام کار و اصراری که منتظری در تمرکز بر ذهنیت خود دارد، آثار وی را از هرگونه واقع نمایی و روایت، بسیار دور کرده و در عوض، دنیای پیچیده و هزارتو و ناآرامی را تجسم بخشیده است که برآمده از عشق او به طبیعت، زندگی و همچنین دغدغه های زیست محیطی و حتی اجتماعی‌اش می‌باشند.

حسن موریزی‌نژاد

تابستان  1401